W bogatym dorobku Jerzego Żuław­skiego - poety, dramatopisarza, prozai­ka, eseisty i tłumacza - trzy jednoak­tówki, którym nadano wspólny tytuł "Gra", stanowią jedynie margines twór­czości i zainteresowań. Zwłaszcza zainteresowań, bowiem autor słynnej try­logii księżycowej "Na srebrnym globie", napisanej w 1903 roku, pasjonował się przede wszystkim filozofią, a w swych najgłośniejszych dramatach sięgał chęt­nie do tematyki historyczno-legendarnej ("Ijola", "Koniec Mesjasza") i fantastyczno-alegorycznej ("Eros i Psy­che"). Jednak, jak widać, zajmowała również pisarza współczesna mu oby­czajowość, skoro owe jednoaktówki na­pisał; a że uczynił to z talentem i znaw­stwem mentalności (szczególnie kobie­cej), przeto jeszcze dzisiaj, po latach kilkudziesięciu, oglądamy je z niejakim zaciekawieniem. Warto tu dodać, że "Gra" w doskonalej reżyserii zmarłego w zeszłym roku Stanisława Hebanowskiego - była już raz emitowana w teat­rze tv,