Teatralne adaptacje najwybitniejszych dzieł litearatury światowej niosą ze sobą wiele niebezpieczeństw. Dwa z nich wszakże wdają się być najważniejszymi. Pierwsze wynika z rozlicznych trudności przełożenia materiału literackiego na język sceny: drugie związane jest z trudnym do przewidzenia efektem zderzenia wyobrażeń widza o jego ulubionych boha­terach z ich scenicznym wcieleniem. Oso­biście nie znam ani jednej adaptacji, której udałoby się tych niebezpieczeństw całkowi­cie uniknąć i nie sądzę by w ogóle to było możliwe. Zwłaszcza wówczas, gdy adaptacja stara się być możliwie wierna pier­wowzorowi, stanowiąc swoista tegoż ilustrację. Tak właśnie rzecz ma się ze "Zbrodnią i karą" Fiodora Dostojewskiego zaprezento­waną przed kilkoma dniami na scenie Tea­tru Powszechnego. Autorzy opracowania dramaturgicznego - Halina {#os#4073}Pawłowicz{/#} i Mirosław {#os#4740}Szonert{/#} - starali się zachować wszystkie najistotniejsze wątki p