Bardzo wiele stołecznych tea­trów uczciło 50 rocznicę powstania ZSRR poprzez wystawienie na swoich scenach sztuk radzie­ckich. Zrobiły to zresztą różnie. Bądź jak Teatr Polski, który za­prezentował z tej okazji kla­syczną już sztukę Wsiewołoda Wiszniewskiego - "Tragedia optymistyczna", bądź jak Teatr Dramatyczny, który pokazał naj­nowszy dramat twórcy współ­czesnego - Ignatija Dworieckiego pt. "Człowiek znikąd". "Tragedia optymistyczna" dobrze znana jest już na polskich scenach. Napisana przez czynnego bojowni­ka Rewolucji Październikowej i obu wojen światowych - odznacza się nie tylko żarliwością ideową, ale również oryginalną formą teatralną, będącą połączeniem heroizującego eposu z sugestywną wizją zbudowa­ną z obrazów o narastającym dra­matyzmie. Reżyser pierwszego przedstawienia polskiego "Tragedii" - Aleksander Węgierko - tak ją określał: "Jest to prawdziwie rewolucyjny utwór - nie tylko dlatego, że mówi o Re­wol