ZASKAKUJĄCE bywają spotkania z Rabelaisem. Blisko pięć wieków temu wypowiedział tyle prawd o człowieku, prawd tak głębokich i przenikliwych, iż wiele z nich po dziś dzień może olśnić aktualnoś­cią. Epoka, którą współtworzył, epoka Odrodze­nia rzeczywiście była epoką najprawdziwszego odkrycia człowieka. Potem było wiele rozma­itych kamuflaży; nam przyszło żyć w dobie gi­gantycznych komplikacji i lęków. I nagle jak olśnienie spada na nas najprostsza sentencja: "Czyń, co ci się podoba, ponieważ ludzie są wolni" (z uzupełnieniem, iż ta wolność powin­na być oparta na mocnej podstawie moralnej: na umiłowaniu innych ludzi i tolerancji) albo piękne wyznanie pisarskie: "Lepiej śmiechem jest pisać niż łzami, śmiech to szczere królestwo człowieka". Wielkim wielbicielem Rabelais go jet Jean Louis Barrault. Im bardziej się w niego wczyty­wał, tym częściej przyłapywał się na reflek­sjach, że Rabelais jest pisarzem... naszych cza­s�