Niedawno odbyła się w Sa­li Prób Teatru Dramatycz­nego w Warszawie premiera sztuki "Być Puchatkiem" we­dług "Kubusia Puchatka" i "Chatki Puchatka" Alana Aleksandra Milne'a. Tekst oczywiście oparty na doskona­łym przekładzie Ireny Tuwim. Przedstawienie to zostało jak­by powtórzone za inscenizacją "Kubusia Puchatka" z 1986 r. w krakowskim "Teatrze 38", wyreżyserowanym przez Piotra Szczerskiego, z tą różnicą, że grają aktorzy warszawscy. Teksty Milne'a mają w Pol­sce swoją historię, nie tylko jako książki dla dzieci, ale chyba przede wszystkim dla młodzieży i dorosłych. Utwier­dził się w naszej świadomości czytelniczej obraz Kubusia Puchatka niezwykle urokliwy, pełen fantazji i humoru. Przedstawienie "Być Puchat­kiem" niewiele ma z tym wspólnego. Ponura scenogra­fia (Marek Braun) przedsta­wiająca śmietnik, trzepak i kupę tekturowych pudeł, a nad tym galeryjkę z drzewami do pokoju Krzysia - ma zapew­ne na tyle pobudzać wyobraźnią widza,