1. U progu swego 60-lecia Opera Poznańska wystawiła "Lohengrina" Wagnera. Zbież­ność pewnych faktów nadała temu wydarzeniu charakter tak niezwykły, iż uszedł on uwagi jednoznacznie i jedno­głośnie życzliwych recenzen­tów. Zagubieni w drobiazgach popremierowych, nie pytali o sprawy ważne. Na przykład: dlaczego w programie przed­stawienia jako autora libretta wymienia się Otto Singera, choć wiadomo, iż Wagner sam pisał libretta do swoich oper, i jest to jeden z wyróżników jego twórczości? Czy zatem Otto Singer napisał nowe li­bretto, czy też tylko opracował pierwotne? Jeżeli tak, to w ja­kim kierunku poszło to opra­cowanie? Redaktorzy progra­mu, a jest ich troje, na ten temat milczą, zamieszczają tyl­ko przedruki dwóch tekstów Bohdana Pocieja, komentują­cych problematykę Wagnero­wską raczej in specie aeternitatis. Zwłaszcza wtedy, gdy roz­wodzi się o symbolach, wyni­kających według niego "z naj­starszego, najbardziej rdzenne­go sta