Pewna para zamawia sobie do nowego mieszkania łóżko o nietypowych roz­miarach (dwa metry długości na dwa szerokości), które ma im wy­pełnić sypialnię. Marzą o osią­gnięciu komfortu podczas nocne­go odpoczynku. Ale łóżko dostarczone zostaje w dniu, kiedy z po­wodów zawodowych i osobistych żadne z nich nie może zostać w domu na noc. Postanawiają za­tem zaprosić na tę "inauguracyj­ną" noc przyjaciół - jej koleżan­kę i jego kolegę - zupełnie ob­cych sobie ludzi. Dwie kobiety, dwóch mężczyzn i wielkie łoże. Temat, zdawać by się mogło banalny, mieni się jed­nak pełną gamą możliwości - sy­tuacji przewidywalnych i zaska­kujących, prostych, a przez to jak­że zabawnych. Autor sztuki, Belbel, zadbał o to, by uwagi ogląda­jących nie rozpraszała rozbudo­wana scenografia, ani rozmaitość rekwizytów. Widzowie skoncen­trowani są na łożu. W "Łożu" ważne są postaci, waż­ne są sytuacje, ważne są konteksty i słowa, choć -