Plusy: 1. Sztuka Hare`a należy do niemal nieistniejącej w Polsce kategorii: to zgrabnie napisany, osadzony we współczesnych realiach tekst, który pozwala tanim kosztem (jedna dekoracja i trzyosobowa obsada) wyprodukować łatwy w odbiorze (oparty na wątku melodramatycznym), a społecznie zaangażowany spek­takl (dają o sobie znać lewicowe poglądy autora). Realny kapi­talizm sprawił, że dylematy Kyry (porzucającej bogatego ko­chanka, by rzucić się w wir pracy z trudną młodzieżą z bied­nych przedmieść) wydają się mniej abstrakcyjne, niż byłoby to jeszcze do niedawna. 2. Dzięki układowi przestrzeni (siedzimy po dwóch stronach prostokątnej sceny, na której zaaranżowane zostało mieszkanie bohaterki) publiczność wciągnięta zostaje w samo serce wyda­rzeń. Scenografia nie tylko wykazuje niezbędną dla realistycz­nej sztuki dbałość o detale, ale jest wizualnie efektowna. Scena podzielona została na trzy części: azyl Kyry (kuchnia i zamarkowana