W roku 1910 Alfred Kerr przewidywał samounice­stwienie się dramatu aż do przemiany w rozpisa­ną na rolę gazetę - w latach trzydziestych w Sta­nach Zjednoczonych szczyt swych możliwości osią­gnął typ "reportażu scenicznego", the living newspaper, którego jednym z głównych twórców był Elmer Rice. Wydawałoby się, iż, poza innymi, ten ro­dzaj tekstów dramatycznych ma główną wadę - w zastraszającym tempie traci na aktualności. Wysta­wianie dzisiaj dramatu Rice'a wymaga więc przede wszystkim skutecznego pomysłu inscenizacyjnego. Z takim mamy do czynienia w poznańskiej wersji "Maszyny do liczenia" - jest nim antypomysł, czyli dość przewrotne względem autora przemienienie sztuki w jej własną parodię; parodię scenicznego reportażu, ekspresjonistycznego dramatu, moralitetu. Aby właściwie odczytać spektakl w Teatrze No­wym, należy sobie przede wszystkim uświadomić diametralną różnicę pomiędzy... cyfrą a liczbą. Cy­fry są znakami służ