Schemat fabularny "Śmierci w starych dekoracjach" opar­ty jest na dawnej opowieści o człowieku, który ucieka o świcie przed śmiercią - z miejsca w któ­rym żył - do obcego miasta, aby tam wieczorem umrzeć. Najbardziej chyba znanym lite­rackim przetworzeniem tego moty­wu jest "Śmierć w Wenecji" Toma­sza Manna. Starzejący się pisarz wy­jeżdża z Niemiec do Wenecji w po­szukiwaniu utraconych namiętności i nadziei. I rzeczywiście, wyjazd do Wenecji roziskrza w Gustawie Aschenbachu nowe emocje i odczu­cia. Cała ta ucieczka dokonuje się jednakże jak gdyby tylko w świadomości pisarza, bezustannie pobu­dzanej przez ludzi i zdarzenia po­śród których się znalazł. Cielesne bytowanie przebiega natomiast gdzieś poza wyjazdem i wydarzenia­mi tak bardzo ekscytującymi umysł. Śmierć dopada Aschenbacha w cza­sie gdy świadomość ożywiana jest najbardziej wysublimowaną gra wyobraźni i uczuć. Nadzieją i prag­nieniami. Główną ideę konstrukcyjną