Wystawienie w ciągu jednego wie­czoru "Pietruszki" Igora Strawińskiego i "Pożądania" Gra­żyny Bacewicz wywołało falę oży­wionych dyskusji. Kontrowersje te są najlepszym dowodem, że w war­szawskim balecie wreszcie zaczę­ło się coś dziać, że nareszcie jest o czym dyskutować. Celowości i potrzeby polskiej muzy­ki w repertuarze Teatru Wielkiego nikt rozsądny nie może podawać w wątpliwość. Prapremiera "Pożądania" powinna na jakiś czas zadowolić na­wet tych spośród orędowników pol­skiej muzyki współczesnej, którzy działalność naszych teatrów opero­wych gotowi są oceniać jedynie wed­ług liczby polskich prapremier. Choć trudno w to uwierzyć, któryś z szer­mierzy współczesności nie tak daw­no nawoływał do wydania zakazu wystawiania baletów do muzyki nie pisanej specjalnie dla teatru mu­zycznego! Wszystko to oczywiście w imię dobra polskich twórców piszą­cych dla sceny... Gdyby podobnym kryteriom poddano balety Bejarta lub B