Tradycyjnie już w sylwestrowy wieczór minionego roku, nie w Naro­dowym tym razem, lecz na gościnnej scenie Teatru Ateneum, Adam Hanu­szkiewicz wystąpił z nową premierą - "Synem marnotrawnym" Stanisława Trembeckiego. Napisana na zamówie­nie królewskie spolonizowana adapta­cja Woltera po raz pierwszy grana by­ła w Teatrze Narodowym (no właśnie...) w roku 1779. Spośród wielu dramatów z końca XVIII w. tylko nieliczne po­zostały żywymi do dziś. Hanuszkie­wicz dowiódł, że należy do nich rów­nież zapomniany przez teatr, choć w historii literatury zawsze wysoko ce­niony "Syn marnotrawny". Centrum akcji warszawskiego spek­taklu jest łóżko Elżusi, stale obecne na niemal pustej scenie. Osobom dra­matu towarzyszą Arlekiny i Colombina, a tekst dopełniają fragmenty poe­zji Trembeckiego. Dwaj rywale, Wa­lery i Sieciech skontrastowani zostali dodatkowo poprzez częstą w oświece­niowym teatrze opozycją kontusz