Balet Grażyny Bacewicz, którego premiera odbyła się niedawno w Teatrze Wielkim w Warszawie, powstał w roku 1968 do libretta Mieczysława Bibrowskiego według sztuki teatralnej Pabla Picassa "Pożądanie schwytane za ogon". Co mogło wpłynąć na decyzję wyboru przez kompozytorkę tej właś­nie sztuki? Co zafascynowało Grażynę Bacewicz w jedynej próbie dramatopisarskiej wielkiego malarza - sztuce zresztą do dzisiaj bardzo dyskusyj­nej, diametralnie różnie rozumianej i ocenianej? Na początek kilka słów o idei Picassa i genezie jego utworu. Picasso-malarz uważany jest przede wszystkim za twórcę kubizmu; jego koneksje literackie okresu lat trzydziestych-czterdziestych XX wie­ku obracają się w kręgu surrealizmu. On to przecież narysował okładkę pierwszego numeru miesięcznika "Minotaure" - organu surrealistów, który ukazał się pod redakcją Bretona w maju 1933 r. Był też bliskim przyjacielem Apollinaire'a - zwolennika nowego prądu. Z tych zainteresowa�