Trembeckiego nie uważa się za dramatopisarza, jego postać raczej kojarzy się z typem poety dworskiego, birbanta, awan­turnika i libertyna, o którym legenda mó­wi, że w ostatnich chwilach życia grał w szachy, rozmawiał o kobietach i "umarł prawie w żartach". A jednak to właśnie Trembecki wraz z Zabłockim rozpoczęli pisanie serii wierszowanych komedii na scenę narodową - w większości tłuma­czeń i przeróbek m. in. Racine'a, Szekspi­ra, Woltera. Do swej przeróbki Wolterowskiego "Sy­na marnotrawnego", wykonanej na zamó­wienie księcia Adama Czartoryskiego, nie miał widać Trembecki przekonania, skoro ukrył się pod pseudonimem Ludwika Azarycza. Sztukę wystawiono w 1779 r. i od początku cieszyła się powodzeniem widzów i krytyków, którzy podkreślali przede wszystkim walory przekładu, będącego pa­rafrazą opowieści Wolterowskiej. Ten, dziś już prawie zapomniany, utwór ma szanse cieszyć się równie wielkim po­wodzeniem, choć niekoniecznie z