ZDARZENIEM jeszcze osobliwszym okazała się jednak prapremiera "Koczowiska" Tomasza Łu­bieńskiego, zagrana na dużej scenie Teatru Polskiego. Sztuka autora "Zegarów" ko­rzysta z elementów historycz­nej faktografii, lecz nie jest kroniką wydarzeń, a raczej gwałtownym obrachunkiem z biografią i mitologią naszego romantycznego pokolenia. Rzecz się dzieje w Turcji, w Burgas, podczas wizyty Adama Mickiewicza w kozackich puł­kach Sadyka Paszy (Michała Czajkowskiego), formowanych do walki z carską Rosją w okresie wojny krymskiej. Zasadniczym wątkiem "Koczowiska" pozostaje przede wszystkim konfrontacja szlachetnie wzniosłej, ale oderwanej od realiów wizji wielkiego wieszcza z brutalną rzeczywistością wojskowego obozu, w którym pokutuje terror, a równocześnie mnożą się intry­gi podyktowane przez sprzecz­ne interesy Anglii, Francji i Turcji. Łubieński stara się wykazać, że "sprawa polska" była w tej całej grze stawką tylko marginesową, a patos romant