1. ANTONINA Pietrzak, Marcin Zajączkowski, Józef Wypych, Franciszek Wróbel, Henryk Wilkanowski, Adam Świszcz, i wiele innych nazwisk, wydrukowanych na afiszu jednej ze sztuk granych ostatnio w Łodzi, można również spotkać w ewidencji ludności pewnej wsi pod Elblągiem na Żuławach, gdzie jeszcze w 48 r. pola i łąki były jednym wielkim jeziorem. Mieszkańcy tej wioski, nie różniącej się zbytnio od sąsiednich, uruchomiali pompę za pompą, wydzierali wodzie zagon za zagonem. Tam, gdzie do niedawna sterczały z gliniastych rozlewisk jedynie pnie drzew i pręty sitowia, zakołysało się zboże. Ludzie, którzy poza kilkoma autochtonami zjechali tu z wszystkich stron Polski, organizowali nowe życie. Nie można powiedzieć, by im to szło "jak z płatka". Początkowo nie znali się jeszcze nawzajem, a i odpływająca fala wojny zostawiła tu swoje brudne szumowiny: bimbrownie, bandy, demoralizację... Takich wiosek jak Rozgard było w Polsce wiele. Jak się więc stał