Powiada się u nas o nieu­danym życiu małżeńskim, że ludzie żyją jak pies z kotem. Licho wie jak będzie to w wydaniu Margaret - policjantki i Leona - wiecznie poszu­kującego pracy aktora. Obo­je rozwiedzeni, rozczarowa­ni, przez przypadek zbliżają się do siebie. Do końca nie wiemy czy się pobiorą, czy będą ze sobą razem. Tak jak do końca nie wiemy czy dru­ga para - Sue, żyjąca "przy mężu", który gdzieś tam pra­cuje, często wyjeżdża, utrzy­ma swoje małżeństwo. Ci znów mają swoje kłopoty z życiem intymnym, znudze­nie przechodzi prawie w ob­cość. Dwie jednoaktówki Murraya Schisgala, autora popu­larnej przed laty sztuki "się kochamy" złączono w jednym przedstawieniu, zagrano w tej samej dekoracji, zgrabnie za­projektowanej i ma się wrażenie, iż w równoległym prze­biegu dwóch historii tkwi głęb­sza myśl o tym, jak trzeba się uczyć współżycia z drugim człowiekiem. Dialog jest wart­ki, często śmieszny, czasem podszyty sm