Bielony dwór Odysa na Itace za­mienił się w inscenizacji "Pow­rotu Odysa" zrealizowanej przez Pawła Wodzińskiego w biurowo-hotelowy hol, z którego przez podwójne drzwi wcho­dzi się do sali bankietowej. Właściwie to hotelowa suita, jak w dramacie "Wytwarzanie do­mu. Ludzie w pieprzonych hotelach" Rene Pollescha, przestrzeń, która udaje dom, bę­dąc w rzeczywistości czystym produktem imaginacji i mar­ketingu. Goście w suicie mają czuć się jak u siebie w do­mu, a cały personel hotelu gra dla nich role domowej służby; nawet Penelope (Beata Bandurska) we współczesnej sukience raczej odgrywa panią domu i królową, niż jest nią naprawdę. W "pieprzonym hotelu" na Itace (ileż biur podróży nosi dziś tę nazwę), w przestrzeni niczyjej i tymczasowej, stworzonej dla ludzi hipermobilnych i hiperaktywnych, rozsiedli się ga­chowie i zalotnicy. Rozsiedli się jakieś osiemnaście lat temu, czyli w roku 1989, choć to wy­daje się nieprawdopodobne, bo wygląda