Napisał ten monodram Peter Hacks, którego znaliśmy do tej pory z figlar­nych komedy­jek, związanych trochę z biblią, a trochę z mito­logią. Właściwie nowy utwór Hacksa wywodzi się też z podob­nej sfery klima­tów, traktuje z pozoru o wiel­kim pisarzu i je­go wielkiej mi­łości, o Goethem i Lotcie z Weimaru, ale w istocie staje się dla NRD-owskiego dramaturga ładnym pretekstem dla strzelania ze zgrab­nych słówek do wzniosłych pojęć: mi­łość, cnota, poezja. Pojęcia te nadają się znakomicie do owijania w elegan­cką cynfolię kalamburów. I Hacks zdawał się być na najlepszej drodze, by ze swej "Rozmowy w domu pań­stwa Stein" uczynić właśnie coś ta­kiego... Że staje się inaczej, że ten tekst okazuje się w ostatecznym rozrachun­ku pretekstem do dwugodzinnej gry w dobry teatr, to zasługa dwóch ko­biet. Pierwszą z nich jest Charlotta von Stein, drugą Aleksandra {#os#707}Śląska{/#}. Hacks w przedsłowiu do swego dra­matu zastrzega