NA kurtynie kopia obrazu Davida "Parys i Helena", na scenie obozowisko Greków oblegających Troję, mur, rozdzielający obie wojujące strony, po drugiej stronie miasto. Niewątpliwie scenografia w tym przedstawieniu odegrała swoistą i ważną rolę: stroje z epoki, a więc helleńskie, różne dla każdego obozu, ta różnica w ubiorach od razu rzuca tlę w oczy, ułatwia identyfikację, kto jest Grekiem, kto Trojańczykiem, chociaż nie ułatwia identyfikacji postaci, tyle tu ich występuje: istny tłum. Przedstawienie "Troilusa i Kresydy" Szekspira w Teatrze Narodowym w reżyserii Marka Grzesińskiego (warsztat PWST), ze scenografią Marka Dobrowolskiego, muzyką Jana Kaniego Pawluśkiewicza, z reżyserią dźwięku Stanisława Pawluka przy współpracy Polskich Nagrań oraz Zakładów Radiowych im. Marcina Kasprzaka, z konsultacją lingwistyczną Soni Peryt jest wydarzeniem dość istotnym: mało to znany dramat Szekspira, rzadko grywany, nie cieszący się powodzeniem tak u re