7 kwietnia w Operze Śląskiej w Bytomiu odbyła się, pod dyrekcją Tadeusza Serafina, polska prapremiera trzyczęściowej opery francuskiego kompozytora Dominique Probsta do libretta Eugene Ionesco pt. "Maksymilian Kolbe". Było to trzecie wykonanie - po pierwszym w 1988 r, w Rimini i w 1989 w Arras. Kształt sceniczny wszy­stkim spektaklom nadali arty­ści Starego Teatru z Krakowa: inscenizacja i reżyseria była dziełem Tadeusza Bradeckiego, scenografia Jana Polewki. Pisząc recenzją sensu stricto - czego nie czynię - musiała­bym się wdać w rozważanie, czy forma operowa w ogóle zdoła udźwignąć taki temat i jaka este­tyka dźwięku może sprostać ta­kiemu artystycznemu (?) wyz­waniu. Ograniczę się więc tyl­ko do stwierdzenia, iż Probst wybrał opcję muzyki zreduko­wanej, ograniczonej w środkach, grawitującej ku gatunkowi ilu­stracji scenicznej. Kto wie, czy nie był to wybór najszczęśliw­szy. Pozostały jednak poważne obiekcje natury czysto teat