Jerzy Żurek dał się poznać jako autor chwalonej sztuki "Sto rąk, sto sztyletów". Otrzymał nawet za nią na poprzednim 21 Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych na­grodę za debiut dramaturgiczny szczęśliwie wprowadzony na scenę przez Jerzego Krasowskiego w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie. Druga sztuka, jak uczy życie, zawsze jest słabsza od debiutu, tak też jest w tym wypadku. Żurek porwał się na temat Szekspirow­ski i zapragnął dopisać swój ka­wałek do "Hamleta". Gdybym był złośliwy, mógłbym dodać, iż autor "Po Hamlecie" będzie miał co robić do końca życia, bo można pospekulować co byłoby po królu Lirze, Otellu, Ryszardzie III i in­nych tytułowych i nie tytułowych bohaterach Szekspira oraz klasy­ków wielu, nie wyłączając na­szych polskich Mickiewiczów i Słowackich. Intencje dramaturga wydają się jednak szlachetne, można w nich wyczytać przede wszystkim kry­tyczny stosunek do określonych mechanizmów politycznych działa�