Z utworem tym zrosło się ok­reślanie "współczesna pa­storałka". W odróżnieniu od stylizowanej rekonstrukcji Boże-narodzeniowych obrzędów i zwy­czajów staropolskich i ludowych Leona Schillera "Pastorałka". U Brylla nie ma stylizacji, jest poe­tycka parafraza. Utwór wyrasta z ludowego folkloru, karmi się jego sokami, niekiedy tylko w warstwie językowej dostrzec można świadomą stylizację na staropolszczyznę: tam gdzie autor chce zaznaczyć dystans czasu, stworzyć klimat sytuacji lub do­pełnić rysów jakiejś postaci. Ję­zyk tej współczesnej pastorałki jest zresztą zorganizowaną arty­stycznie mieszaniną stylizowanej staropolszczyzny, gwary ludowej różnych regionów, gwary wielko­miejskiej z domieszkami żargonu, tzw mowy potocznej i języka poetyckiego. Jest też pastorał­ka Brylla jakąś mikroantologią przysłów i porzekadeł ludowych wzbogaconych o oryginalną twór­czość poety w tym zakresie. To zróżnicowanie w warstwie językowej dia