Ambitna porażka, nie knot. Za taką uważam premierę "Nie-boskiej" wyreżyserowaną jako wizyjne misterium-oratorium przez Romana Kordzińskiego. Pełna roz­machu i urody inscenizacja plastycz­na, niebanalna muzyka i... nieczytel­na interpretacja myślowa. Miało to być oratorium, rodzaj mszy, ale nic w spektaklu nie usprawiedliwiło znaków teatralnych rozsianych gę­sto. Kordziński w zasadzie polemi­zuje z autorem, ale ta polemika ma nieostre kontury, nie sposób opowiedzieć jej językiem dyskursywnym. Zwycięża nie tyle Galilejczyk co szatan - rozwiązanie prawomocne, czemu nie, jeśli tylko przedstawienie ku czemuś ponadto prowadzi. Przy tym wszystkim: rzecz jest niebanal­na, zdradza wybitnie sceniczną i "wizyjną" wyobraźnię reżysera. Po­rażkę ponosi interpretacja logiczna czy raczej: takowej tu brak. Spek­takl premierowy był pechowy, ze­psuły się mikrofony (w oratorium!) wi