Osoby

Trwa wczytywanie

Halina Łabonarska

ur. 15 sierpnia 1947.

Aktorka.

Absolwentka Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (1970).

„Noce i dnie”, reż. Izabella Cywińska, Teatr im. Bogusławskiego, Kalisz, prem. 21 marca 1971.
Na zdjęciu: Halina Łabonarska (Barbara), Cezariusz Chrapkiewicz (Bogumił).
Fot. Czesław Kuchta

Po studiach występowała w Teatrze im. Bogusławskiego w Kaliszu pod dyrekcją Izabelli Cywińskiej (1970–1973). Zagrała tutaj wiele ról pierwszoplanowych, zauważonych przez krytykę, jak np. Wróżka w Wyzwoleniu Stanisława Wyspiańskiego (1970, reż. Maciej Prus), Barbara Niechcicowa w Nocach i dniach wg Marii Dąbrowskiej (1971, reż. Izabella Cywińska), Joanna Nielewinowa w Domu kobiet Zofii Nałkowskiej (1971, reż. Izabella Cywińska), Miranda w Burzy Shakespeare’a (1971, reż. Zofia Wierchowicz), Irina w Trzech siostrach Antoniego Czechowa (1972, reż. Izabella Cywińska), Elwira w Mężu i żonie Aleksandra Fredry (1972, reż. Henryk Baranowski), Smugoniowa w Uciekła mi przepióreczka Stefana Żeromskiego (1973, reż. Halina i Jan Machulscy). Po opuszczeniu Kalisza pracowała w Teatrze Nowym w Poznaniu, gdzie nadal zajmowała eksponowane miejsce jednej z gwiazd młodego zespołu Cywińskiej (1973–1977). Zagrała m.in. Ilzę w Gigantach z gór Luigi Pirandella (1973), Polly w Operze za trzy grosze Bertolta Brechta (1974), Nastię w Na dnie Maksima Gorkiego (1974), Spikę Tremendosę w Onych Stanisława Ignacego Witkiewicza (1975), Luciettę w Awanturze w Chioggi Carla Goldoniego (1975), Hester w Dzień dobry, do widzenia Athola Fugarda (1976), Helenę w Wujaszku Wani Czechowa (1976) i Warwarę Michajłowną w Letnikach Gorkiego (1976).

W roku 1977 przeniosła się do Warszawy, gdzie była najpierw aktorką warszawskiego Teatru na Woli za dyrekcji Tadeusza Łomnickiego (do 1980). Zapisała się tutaj rolami Idalii w Fantazym Słowackiego (1980) i Jewdochy-Młodej w przedstawieniu złożonym z dwóch dramatów Stanisława Wyspiańskiego, SędziówKlątwy (1980). W latach 1980–1983 i 1988–1989 występowała w Teatrze Dramatycznym w Warszawie (m.in. Baba w Pieszo Sławomira Mrożka w reż. Jerzego Jarockiego, 1981).

Ryszard III, reż. Maciej Prus, Teatr Polski, Warszawa, prem. 9 października 1993. Na zdjęciu: Halina Łabonarska (Elżbieta), Nina Andrycz (Małgorzata,).
Fot. Stefan Okołowicz

W latach 1983–1988 i 1989–2005 była aktorką Teatru Polskiego w Warszawie. Do jej najwybitniejszych ról na tej scenie należały: Viola w Wieczorze Trzech Króli Shakespeare’a (1984, reż. Jerzy Rakowiecki), Maryna w Weselu Wyspiańskiego (1984 i 1991, reż. Kazimierz Dejmek), Żaneta Dylska w Wilkach w nocy Tadeusza Rittnera (1986, reż. Andrzej Łapicki), Katarzyna/Matka i Królowa w Ślubie Witolda Gombrowicza (1991, reż. Tadeusz Minc), tytułowa Katarantka Tomasza Mana (2001, reż. T. Man), Matka wdowa w Balladynie (2004, reż. Jarosław Kilian). Od 2005 do 2010 występowała w stołecznym Teatrze Ateneum (gdzie grała już wcześniej gościnnie, np. Lindę w Śmierci komiwojażera Arthura Millera, 1992; Elżbietę w Ryszardzie III Shakespeare’a, 1993). W roku 2011 ponowie związała się z Teatrem Polskim w Warszawie, gdzie zagrała m.in. Matkę w Zwiastowaniu Paula Claudela (2012), a także rolę męską, Nerona w autorskim przedstawieniu Janusza Wiśniewskiego pt. Quo Vadis słowami Sienkiewicza, Eliota, Audena i innych (nominowaną do nagrody Feliksów Warszawskich).

Obecnie jest aktorką Teatru Dramatycznego w Warszawie, gdzie wystąpiła m.in. jako Kate Keller w sztuce Arthura Millera Wszyscy moi synowie oraz Klara Zachanassian w Wizycie starszej pani Friedricha Dürrenmatta w reżyserii swojego syna, Wawrzyńca Kostrzewskiego. Pamiętne role stworzyła w spektaklach Teatru Telewizji, m.in.: Helenę w Wujaszku Wani Czechowa (reż. Aleksander Bardini), Arkadinę w Czajce Czechowa (reż. Jan Englert), Elżbietę w Czterech kawałkach tortu Marii Czarneckiej (reż. Wojciech Smarzowski), Lili w Nocną porą Rebeki Lenkiewicz (reż. Piotr Trzaskalski).

Na sopockim festiwalu „Dwa Teatry” otrzymała główną nagrodę żeńską za rolę Heleny w Kluczu Razumowskiej w reż. W. Smarzowskiego (2005), a także nagrodę za rolę Żony w Norymberdze Wojciecha Tomczyka w reż. Waldemara Krzystka (Grand Prix 2007).

W filmie debiutowała nagrodzoną Brązowymi Lwami Gdańskimi rolą Anki Malewskiej w Aktorach prowincjonalnych Agnieszki Holland (1979), u której zagrała również w filmie Europa, Europa (1990). Ma w artystycznym dorobku także inne role filmowe, w: Podróży do Arabii Antoniego Krauzego, Kobiecie i kobiecie Ryszarda Bugajskiego i Janusza Dymka, Pensji pani Latter Stanisława Różewicza, Vinci Juliusza Machulskiego, Hani Janusza Kamińskiego czy Joannie Feliksa Falka. Występowała w serialach m.in. Kryminalni. Misja śląska (2006), Barwy szczęścia (2011), Prawo Agaty (2012). W filmie Smoleńsk w reżyserii Antoniego Krauzego zagrała matkę dziennikarki Niny (2015).

Od lat 90. współpracuje z Radiem Maryja, od 2003 z TV Trwam. Uczestniczyła w wielkich koncertach w Poznaniu w cyklu „Verba sacra” pt. Modlitwy katedr, gdzie prezentowała m.in. teksty Jana Pawła II, Edyty Stein oraz św. Teresy z Ávila (wg scenariusza Przemysława Basińskiego).

Jest laureatką wielu nagród teatralnych, nagradzana m.in. na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych (za rolę Polly w Operze za trzy grosze czy Elżbiety w Ryszardzie III), a także na innych festiwalach w Opolu, Szczecinie, Warszawie.

W roku 2015 została uhonorowana za swoje ostatnie role teatralne Nagrodą im. Ireny Solskiej, przyznawaną przez polską sekcję Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyki Teatralnej. „Każda jej rola to wielka kreacja i zarazem głębokie studium postaci, którą gra. A nagrodzone kreacje (…) pokazują ogromne bogactwo i różnorodność technik aktorskich, jakimi dysponuje Halina Łabonarska, albowiem diametralnie innych środków wyrazu używa, budując rolę Nerona, a innych przy kreowaniu Kate” [Stankiewicz-Podhorecka, 2015].

Bibliografia

  • Halina Łabonarska, Chcę być świętą, rozmawiała Barbara Gruszka-Zych, „Gość Niedzielny” 2015, nr 39;
  • Temida Stankiewicz-Podhorecka, Głębia aktorstwa Łabonarskiej, „Nasz Dziennik” 2015, nr 261.

Barbara Osterloff (2016)

 

 

Verba Sacra – Księgę Mądrości czyta Halina Łabonarska

Fragment Verba Sacra Modlitwy katedr polskich. Halina Łabonarska czyta Księgę Mądrości.
Bazylika Archikatedralna w Poznaniu 27 lutego 2000.

151 zdjęć w zbiorach :+

Pracownia

X
Nie jesteś zalogowany. Zaloguj się.
Trwa wyszukiwanie

Kafelki

Nakieruj na kafelki, aby zobaczyć ich opis.

Pracownia dostępna tylko na komputerach stacjonarnych.

Zasugeruj zmianę

x

Używamy plików cookies do celów technicznych i analitycznych. Akceptuję Więcej informacji