Leon Szajerowicz
SZAJEROWICZ Leon Karol, właśc. Szajer (1824 Warszawa - 25 I 1908 Moskwa), aktor, dyr. teatru. Był mężem -> aktorki Szajerowicz. Uczeń warsz. Szkoły Dramatycznej. W listopadzie 1844 przybył do Lublina (być może grał tam już w 1843). W Lublinie występował kolejno w zespołach W. Łozińskiego (1844-45), T.A. Chełchowskiego (od 1845), P. Biernackiej (1849-50) i J. Barańskiego (od września 1850). Następnie występował podobno w Żytomierzu, w 1853 w zespole K. Królikowskiego w Lublinie, w 1854-55 w zespole L. Słobodzińskiego w Kamieńcu Podolskim, w 1855-59 w Żytomierzu; w 1856 prowadził tam dyrekcję. W 1859 wyjechał do Kamieńca Podolskiego, gdzie za dyr. J. Piekarskiego reżyserował, potem wrócił do Żytomierza. W 1860 występował w Równem. W listopadzie tego roku przybył z Wilna do Kamieńca Podolskiego, gdzie zapewne potem występował. W 1862-64 prowadził z J. Czechowiczem t. w Żytomierzu. 16 VIII 1865 wystąpił w warsz. T. Rozmaitości w roli Cześnika ("Zemsta"), ale nie został zaangażowany. Wkrótce przeszedł na scenę ros.; występował w Moskwie, potem w Charkowie. Był uznawany za dobrego prowincjonalnego aktora charakterystycznego. Celował w rolach kontuszowych, a wg K. Estreichera i "w rolach patetycznych nie zostawiał nic do życzenia". Grał m.in. Maksyma ("Karpaccy górale"), Janka ("Rodzina Mazurów"), Wernera ("Trzydzieści lat życia szulera"), Patricka Mac Donalda ("Ciernie żywota"). Pisał też obrazki dram., jak np. "Chłop", "Słowo i czyn".
Bibl.: Bar: Teatr szlachty wołyńskiej; Estreicher: Teatra; Krzesiński: Koleje życia s. 321, 342; Kur. warsz. 1865 nr 185; Ruś 1911 z. 1 (A. Prusiewicz); Scena i Sztuka 1908 nr 8; Tyg. powsz. 1881 nr 42-43 (J. Prusinowski); Chomiński; Jasiński.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
