Ludwika Polkowska
POLKOWSKA Ludwika, z domu Saint-Amand (ok. 1810 - 15 VIII 1838 Warszawa), tancerka. Była córką krawca teatr., żoną - Józefa P. Uczyła się u L. Thierry'ego i H. Debraya w warsz. szkole baletowej. Do 1824 występowała na scenie pod nazwiskiem panieńskim. 18 XI 1819 wystąpiła w t. warsz. w małej roli w balecie "Gabinet figur mechanicznych", a 11 XI 1822 brała udział w szkolnym przedstawieniu baletu "Młynarze". Tańczyła początkowo w corps de balet, a od 1824 jako koryfejka. 20 V 1824 wyszła za śpiewaka Józefa Polkowskiego i odtąd używała jego nazwiska. Występowała stale na scenie warsz. do 1827, a następnie po przerwie, od grudnia 1835. Tańczyła m.in. w baletach: "Geniusz różowy, czyli Fernando i Leora", "Mleczarka szwajcarska", "Trzy gracje" (partię Eufrozyny). Ostatni raz wystąpiła na scenie 1 XI 1837 w balecie "Gabinet figur mechanicznych". Od 1835 udzielała w Warszawie lekcji tańca.
Bibl.: Pudełek: Warsz. balet romantyczny; Kur. warsz. 1823 nr 293, 1835 nr 251; Chomiński.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
