Wanda Ossoria-Dobiecka
OSSORIA-DOBIECKA Wanda, zamężna Lenczewska pseud. Lenczeschy (działała 1884-1896), śpiewaczka. Była córką Napoleona Dobieckiego i Pauliny z Bełdowskich, matką - Ady Lenczewskiej. Śpiewu uczyła się we Włoszech. W 1884 debiutowała pod nazwiskiem Ossoria-Dobiecka w WTR: 20 VI w partii Amelii ("Bal maskowy"), 5 VII w partii Małgorzaty ("Faust"), 31 VII w partii tyt. w "Normie", 5 VIII w partii tyt. w "Halce"; we wrześniu 1884 została zaangażowana do zespołu opery WTR i pozostała w nim do czerwca 1890 śpiewając główne partie sopranowe, takie jak: Wenus ("Tannhauser"), Elza ("Lohengrin"), Alicja ("Robert Diabeł"), Rachela ("Żydówka"), Micaela ("Carmen"). 11 X 1888 w Warszawie wyszła za mąż za inżyniera Władysława Lenczewskiego, ale nadal używała nazwiska Ossoria-Dobiecka lub Dobiecka. W 1890 wyjechała do Włoch i występowała m.in. we Florencji używając nazwiska Lenczeschy. W początku 1892 była na gościnnych występach we Lwowie i śpiewała tu m.in. partię Amelii ("Bal maskowy") i partię tyt. w "Normie". Później znów wyjechała za granicę i występowała m.in. w Mediolanie i Madrycie. W 1896 śpiewała na koncertach w Łodzi pod nazwiskiem Dobiecka-Lenczewska.
Bibl.: EMTA 1884 nr 45, 53, 1891 nr 397; Chomiński.
Ikon.: T. Jaroszyński: Portret, rys., repr. Tyg. ilustr. 1894 nr 22; Fot. pryw. i w rolach - IS PAN, MTWarszawa.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
