Mieczysław Horbowski
HORBOWSKI Mieczysław Apolinary, pseud. Francesco Ranieri (23 VII 1849 Doleck pow. Skierniewice - 26 I 1937 Wiedeń), śpiewak. Był synem ziemianina Adama Napoleona H. i -> Antoniny Palczewskiej. Po ukończeniu gimn. studiował medycynę, później prawo. Wkrótce przerwał studia i zaczął uczyć się śpiewu u F. Ciaffeiego w warsz. Instytucie Muzycznym. W 1871 wyjechał do Włoch i kształcił się pod kier. F. Lampertiego i Vannuciniego, a następnie do Paryża, gdzie był uczniem G. Rogera. W 1872 pod pseud. Francesco Ranieri śpiewał na scenach operowych Florencji, Parmy, Modeny, Pizy. 16 V 1873 już pod właściwym nazwiskiem debiutował w WTR w partii Figara ("Cyrulik sewilski"). Mimo pozytywnych recenzji nie został jednak przyjęty do zespołu ze względu na słaby głos. W sez. 1873/74 zaangażowany był do t. pozn., a 1874/75 do t. lwowskiego. Śpiewał partie barytonowe, jak np. Rigoletto ("Rigoletto"), Alfons ("Faworyta"), Jakub ("Flis"), Książę de Nevers ("Hugonoci"), Janusz ("Halka"). Potem występował na koncertach, a w 1878 podjął znów próbę zaangażowania się do WTR: 4 V śpiewał partię Figara ("Cyrulik sewilski"), 9 V - Germonta ("Traviata"), 18 V - Walentego ("Faust"); 18 X tego roku wystąpił jako Dzidzi ("Hrabina"). Nie został jednak zaangażowany; uznano wprawdzie, że miał głos dobrze wyszkolony, ale nadający się raczej na estradę niż na scenę. Wkrótce zrezygnował z kariery scen. i ograniczył się do występów na estradach w wielu miastach Polski i Rosji. Wyjątkowo tylko 11 VIII 1888 wystąpił jako Germont ("Traviata") podczas występów opery lwow. w t. krakowskim. Stale natomiast prowadził działalność pedagogiczną. W 1886-95 był nauczycielem śpiewu w warsz. Instytucie Muzycznym, 1895-1906 w konserwatorium w Moskwie, 1906-09 w konserwatorium w Krakowie. Tutaj 15 III 1909 obchodził jubileusz czterdziestolecia pracy. Potem przeniósł się do Mediolanu, a na koniec do Wiednia, gdzie prowadził klasę śpiewu w konserwatorium i działał w organizacjach polonijnych. Uczennicami jego były m.in.: J. Carnioli, B. Cetnarowicz, J. Szlezygierówna. Opublikował cenioną "Szkołę śpiewu teoretyczno-praktyczną" oraz szereg artykułów na tematy muzyczne w "Echu Muzycznym, Teatralnym i Artystycznym" oraz w "Słowie". Był też kompozytorem.
Bibl.: Koryzna I s. 131; Pepłowski: Teatr we Lwowie I; PSB IX (S. Dąbrowski); Reiss: Almanach muz. Krakowa; SMP; EMTA 1889 nr 285 (il.); 1KC 1937 nr 42; Now. ilustr. 1909 nr U; Chomiński; Jasiński.
Ikon.: S. Lentz: Lekcja prof. H. w Instytucie Muzycznym w Warszawie, akw., repr. Kłosy 1889 nr 1254; Fot. - Bibl. Jagiell., MTWarszawa.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
