Adelajda Bolska
BOLSKA Adelajda, właśc. Skąpska, zamężna Dienheim-Szczawińska-Brochocka (1864 Moskwa lub 1870 na Podolu - 29 IX 1930 Tallin), śpiewaczka. Była córką Juliana Skąpskiego. Śpiewu uczyła się najpierw u A. Zarzyckiego, potem w konserwatorium moskiewskim u F.P. Komisarżewskiego, oraz w Mediolanie, gdzie też w 1889 debiutowała. W 1889-93 występowała pod nazwiskiem Skąpska w operze w Moskwie. Następnie wyjechała do Francji i tam wyszła za mąż za hr. Aleksandra Dienheim-Szczawińskiego-Brochockiego. W 1896 śpiewała w Barcelonie, a w 1897 koncertowała w Paryżu (już pod pseud. Bolska). W 1898 wracając do Rosji wystąpiła gościnnie w Wiedniu, a 21 IV 1898 śpiewała w WTR partię Julii ("Romeo i Julia"). Od 1898 do 1918 była stale zaangażowana w operze cesarskiej w Petersburgu, a w 1902 otrzymała nominację na solistkę dworu cesarskiego. Często wyjeżdżała na występy gościnne, m.in. w 1901 do Bayreuth i Tyflisu, w 1902 do Wilna i Londynu (tu zorganizowała koncert na budowę pomnika Chopina w Warszawie), w 1903 do Londynu i Paryża (tu śpiewała także na koncercie pol.), w 1905 do Paryża. W maju i październiku 1905 oraz od stycznia do maja 1906 występowała gościnnie w WTR śpiewając m.in. partie Małgorzaty ("Faust"), Violetty ("Traviata") oraz partię tyt. w "Halce". Następnie powróciła do Petersburga, gdzie miała do 1918 stałe engagement w T. Maryjskim, a potem występowała sporadycznie. We wrześniu 1925 wróciła na stałe do Warszawy i zajęła się pracą pedagogiczną. B. odznaczała się piękną sylwetką i urodą; śpiewała czystym dram. sopranem. Do ważniejszych jej partii należały także: Elza ("Lohengrin"), Tatiana ("Eugeniusz Oniegin"), Zyglinda ( "Walkiria"), partia tyt. w "Jolancie".
Bibl.: EdS II; L.J. Kronenberg: Wspomnienia, Warszawa 1933 s. 205; TE I; EMTA 1898 nr 17 (il.), 1903 nr 10 (il.); Kur. warsz. 1898 nr 110, 1905 nr 104, 114, 129, 277, 1906 nr 30, 108, 111.
Ikon.: 3. Ciągliński: B. jako Zyglinda (Walkiria), szkic, olej, przed 1913 - MNWarszawa; Fot. pryw. i w rolach - MTWarszawa.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
