Flora Bogdani
BOGDANI Flora, właśc. Florentyna Weidner, zamężna Kleczkowska (ok. 1820 Bolechów kolo Stryja - 28 IX 1886 Lwów), śpiewaczka. Była córką urzędnika Ksawerego Weidnera i Anny z domu Hallasz de Fischerbach, matką -> Wandy B. Początkowo pracowała jako guwernantka. Śpiewu uczyła się u F. Mireckiego w Krakowie i u G. Gentilhuomo w Wiedniu. Występowała jako primadonna w operze w Hermanstadt w Siedmiogrodzie. Następnie H. Meciszewski zaangażował ją (na okres od 24 V 1845 do 31 III 1846) do t. krak.; 12 VI 1845 wystąpiła po raz pierwszy w Krakowie śpiewając fragmenty oper: "Linda di Chamounix" i "Gemma di Vergi". 29 VI tegoż roku śpiewała partię tyt. w "Normie". Wg recenzenta "Gazety Krakowskiej" miała głos "silny, a zatem teatralny, równy, rozkwitającej świeżości, dźwięku metalicznego, okrągły i wszędzie, nawet w najtrudniejszych przejściach intonacji wierny." Porównując ją z J. Bełcikowską K. Estreicher pisał: "większość publiki wolała Bełcikowską"; "znawcy zachwycali się śpiewem Flory B.". Sukcesy artyst. i popularność osiągnęła śpiewając partie: Elwiry ("Niema z Portici"), Antoniny ("Belizariusz"), Pameli ("Fra Diavolo"), Kamili ("Zampa"). Udzielała także lekcji śpiewu. Jej karierę sceniczną przerwała rewolucja krak. 1846. B. należała do organizacji Synowie Ojczyzny i brała udział w przygotowaniu rewolucji. Po jej wybuchu śpiewała pieśni patriotyczne w teatrze i agitowała na ulicach. Wskutek tego została w kwietniu 1846 wydalona z Krakowa i wyjechała do Lwowa. Wyszła tam wkrótce za Franciszka Ksawerego Kleczkowskiego i zrezygnowała z kariery scenicznej. Mieszkała przez pewien czas w majątku męża. Następnie przeniosła się do Lwowa, gdzie udzielała lekcji śpiewu.
Bibl.: K.Estreicher: Gwiazda spadająca (Flora Bogdani), Kraków 1886; Estreicher: Teatra; Got: Teatr Meciszewskiego; PSB XII (M. Tyrowicz); Reiss: Almanach muz. Krakowa; SMP; Gaz. krak. 1845 nr 136.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
