Osoby

Zofia Fedyczkowska, także Bonecka, Majewska, Leśniewska, Zawadowiczowa, Żmigród, Adamska (16 VIII 1900 Leżajsk - 6 IX 1982 Warszawa), śpiewaczka, pedagog. Była córką znanego śpiewaka lwów. Jakuba F., już jako dziecko występowała w Dziadach Mickiewicza i Ich czworo Zapolskiej (1907). Kształciła się w Konserwatorium Lwowskim jako pianistka, zaś studia śpiewacze odbyła w Wiedniu i Mediolanie. W 1919 debiutowała w t. "Złoty Ul" w Lublinie, później została zaangażowana do zespołu operetkowego w Kielcach, od września t. r. należała do zespołu H. Czarneckiego w Sosnowcu, potem Operetki Wileńskiej, w l. 1920-22 znów występowała w Sosnowcu, w sez. 1922/23 w Operetce Lwowskiej, 1923/24 w objazdowym t. ukraińskim, gdzie śpiewała pierwsze partie operowe, w l. 1924-31 była solistką T. Wielkiego w Poznaniu, a gościnnie w tym okresie występowała m. in. w Bydgoszczy: w 1927 jako Rozalinda ("Zemsta nietoperza" Straussa) i w 1931 w partii Violetty ("Traviata" Verdiego) oraz potrójnej partii Olimpii, Giulietty i Antonii ("Opowieści Hoffmanna" Offenbacha). Od stycznia 1932 do końca sez. 1935/36 należała do zespołu Opery Warszawskiej, w l. 1936-38 ponownie w Poznaniu, w sez. 1938/39 znów w Operze Warszawskiej. Gościnnie śpiewała w Austrii, Niemczech i Estonii. Udzielała też lekcji śpiewu, co kontynuowała w czasie II wojny świat., ponadto koncertowała w kawiarniach, a okresowo występowała w T. Miasta Warszawy. Po wyzwoleniu śpiewała w Operze Poznańskiej (1945-48), następnie uczyła w szkole muz. (od 1952), w l. 1952-53 dawała koncerty, potem ze względu na znaczne osłabienie wzroku zrezygnowała ze sceny i poświęciła się całkowicie pracy pedagogicznej. W l. 1953-59 była korepetytorem solistów w Operze Warszawskiej, następnie w Operetce. 10 X 60 uroczystym koncertem w T. Wielkim w Poznaniu uczczono 50-lecie jej pracy art., w 1973 otrzymała tytuł Członka Zasłużonego SPATiF-ZASP. Jej repertuar obejmował 92 partie operowe (sopran) i 60 operetkowych w kilku językach europejskich. Niektóre z nich, to: Łucja ("Łucja z Lammermooru" Donizettiego), Małgorzata ("Faust" Gounoda), Nedda ("Pajace" Leoncavalla), Psyche ("Eros i Psyche" Różyckiego), Gilda ("Rigoletto" Verdiego), Bronka ("Janek" Żeleńskiego), tytułowe partie w "Carmen" Bizeta, "Manon" Masseneta, "Iris" Mascagniego, Liza ("Kraina uśmiechu" Lehara), Saffi ("Baron cygański" Straussa), Zorina ("Cygańska miłość" Lehara).

Źródło: Almanach sceny polskiej 1982/83. Tom XXIV. Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1987.