Autorzy

Trwa wczytywanie

Filip Bajon

BAJON Filip
(ur. 25 sierpnia 1947, Poznań, Polska)
Reżyser, pisarz, producent filmowy. Urodził i wychował się w Poznaniu, w poznańskiej rodzinie, a wszystkie, dobre i złe, znaczenia, jakie kryją się za tym szczególnym określeniem, miały wpływ na jego postrzeganie świata. Z tego wpływu chciał się wyzwolić, co w części stało się, gdy został reżyserem filmowym i według własnych scenariuszy realizował filmy. Te procesy opisał w wydanej w 2005 autobiograficznej powieści "Cień po dniu".
Zgodnie z oczekiwaniami rodziny (ojciec był adwokatem) odbył studia prawnicze na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (1966-1970), ale natychmiast po ich ukończeniu został studentem Wydziału Reżyserii PWSFTviT w Łodzi (1970-1974). W czasie studiów zrealizował trzy etiudy - dokumentalny film "Przyczynek do teorii językoznawstwa" (1972), potem etiudę fabularną "I inni" (1973), na koniec, jako film dyplomowy, "Sadze" (1974) - opowiadający o tragicznych wydarzeniach polskiego grudnia 1970. Film nie został przyjęty z powodów politycznych, o czym wtedy otwarcie nie mówiono. Jak pisze Ewelina Nurczyńska-Fidelska groziło Bajonowi wyrzucenie ze szkoły, złagodzone karą powtarzania roku, do czego ostatecznie nie doszło, bo reżyser miał już absolutorium. Film "Sadze" objęty był zakazem oglądania, a w archiwum łódzkiej Szkoły zachował się w wersji niepełnej.
W czasie studiów sporo podróżował po świecie i wydał swoją pierwszą powieść "Białe niedźwiedzie nie lubią słonecznej pogody" (1971). Z twórczością literacką już się nie rozstał, do wszystkich reżyserowanych przez siebie filmów pisze scenariusze. Pierwszym był obraz "Videokaseta" (1976), tak zwany film eksperymentalny, zrealizowany w Studiu Małych Form Filmowych "Se-Ma-For" - tragiczna i komediowa zarazem kronika życia mieszczańskiej, zamożnej rodziny skazanej przez historię na zagładę. W tym samym roku powstał "Powrót" (1977), nagrodzony przez tygodnik "Film" za najlepszy debiut w filmie fabularnym w 1977; nagrodę dziennikarzy na koszalińskim festiwalu "Młodzi i Film" otrzymał za film telewizyjny "Rekord świata", zrealizowany w 1977; dwie nagrody zdobył za reżyserię "Arii dla atlety" (1979), potem była w 1980 "Wizja lokalna 1901" z Nagrodą Główną na FPFF w Gdańsku, potem nagradzane (Srebrne Lwy Gdańskie, Grand Prix w Koszalinie), słynne "Wahadełko" (1981), "Limuzyna daimler-benz" (1981) z Grand Prix w Figueira da Foz w Portugalii, ze "Srebrną Plakietką" w Chicago, Wielkim Jantarem w Koszalinie; "Magnat" (1987 i jego wersja w formie serialu telewizyjnego "Biała wizytówka" w 1986), po nim w 1996 głośny "Poznań 56" nagrodzony w Gdyni, w Moskwie i "Don Kichotem" wyróżnieniem DKF. Zrealizował też filmy: "Bal na dworcu w Koluszkach" (1989), "Sauna" (1992), "Lepiej być piękną i bogatą" (1993), "Przedwiośnie" (2001, także serial telewizyjny w 2002), "Benzyna", jeden spośród trzynastu odcinków w wieloczęściowym filmie "Solidarność, Solidarność" (2005) zrealizowanym przez trzynastu reżyserów z okazji rocznicy Sierpnia'80, a w 2006 obraz "Fundacja". W 1979 był współautorem scenariusza filmu "Klincz" Piotra Andrejewa. Wśród filmów dokumentalnych Bajona jest film biograficzny "Poszukiwany Ryszard Kapuściński" (1998) poświęcony wielkiemu pisarzowi.
Parę razy reżyserował w teatrze, między innymi w 1983 "Z życia dżdżownic" Enquista na Scenie na Piętrze w Poznaniu, w 1988 "Płatonowa" Czechowa w Starym Teatrze w Krakowie, w 2004 "Tango" Mrożka w Teatrze Śląskim w Katowicach, a w Teatrze Telewizji - "Upiora" Nodiera w 1994, sztukę Szwaba "Zagłada ludu albo moja wątroba jest bez sensu" (1998), dramat Różewicza "Stara kobieta wysiaduje" (1999, premiera 2000) i "Dogrywkę" Spiro (2003).
W 1974 wydał powieść "Serial pod tytułem", w 1975 tom opowiadań "Proszę za mną na górę", który zawiera między innymi jego debiutanckie opowiadanie z 1970 roku "Leżąc przy tej dziurze"; sztukę teatralną "Sauna" drukował w 1981 roku miesięcznik "Dialog", a w 1990 słuchowisko radiowe "Engagement". Pisał dla radia, publikował swoje scenariusze, w 1994 ukazała się kolejna powieść Bajona "Podsłuch".
W 1998 wystąpił w filmie biograficznym "Bajon '56" w reżyserii Marka Nowakowskiego. Monograficzne opracowanie twórczości Bajona ukazało się też w 2003 w książce Eweliny Nurczyńskiej-Fidelskiej "Czas i przesłona. O Filipie Bajonie i jego twórczości".

Pracownia

X
Nie jesteś zalogowany. Zaloguj się.
Trwa wyszukiwanie

Kafelki

Nakieruj na kafelki, aby zobaczyć ich opis.

Pracownia dostępna tylko na komputerach stacjonarnych.

Zasugeruj zmianę

x

Używamy plików cookies do celów technicznych i analitycznych. Akceptuję Więcej informacji