Władysław Sheybal
SHEYBAL Władysław, pseud. Vladek S. (12 III 1923 Zgierz - 16 X 1992 Londyn), aktor, reżyser. W przedstawieniu szkolnym "Balladyny" Słowackiego w słynnym Lic. Krzemienieckim wystąpił w roli Grabca. W okresie okupacji niem. był słuchaczem konspiracyjnego PIST-u oraz tajnego studia I. Galla w Warszawie. W l. 1945-46 występował w T. Wojska Polskiego w Łodzi oraz w Starym T. w Krakowie. Pierwsze jego role, to: Dorant ("Igraszki trafu i miłości" Marivaux), Fred ("Pigmalion" Shawa), Kazimierz ("Masław" Zawieyskiego), Kat ("Nowy Rok bieży" Rapalskiego), Kapitan Gonzales ("Jajko Kolumba" Flukowskiego), Janek ("Droga do świtu" Pepłowskiego), Gilbert ("Zbyt liczna rodzinka" Birabeau). Na sez. 1946/47 został zaangażowany do T. Śląskiego w Katowicach, gdzie zagrał m.in. Maurycego ("Rozbitki" Blizińskiego), Oktawa ("Kaprysy Marianny" Musseta), Napoleona ("Mąż przeznaczenia" Shawa), Zygmunta ("Temperamenty" Cwojdzińskiego) i Lizandra ("Sen nocy letniej" Shakespeare'a). Następnie wrócił do Krakowa i w l. 1947-49 występował w Miejskich T. Dramatycznych, m.in. ponownie w roli Oktawa, ponadto Titusa ("Powrót syna marnotrawnego" Branstaettera), Holofernesa ("Judyta" Peyret-Chappuisa), Marka ("Adwokat i róże" Szaniawskiego), Puszkina ("Maskarada" Iwaszkiewicza). W sez. 1949/50 został zaproszony na scenę T. Nowego w Warszawie do roli Zbyszka ("Moralność pani Dulskiej" Zapolskiej). Wkrótce po prem., która odbyła się 16 III 50, rolę tę zaprezentował z kolei w warsz. T.Polskim na spektaklu jub. M. Ćwiklińskiej, która jako Dulska 25 IV t.r. obchodziła 50-lecie pracy aktorskiej. Zaangażowany od nowego sez. (wrzesień 1950) do zespołu tego t., pozostał w nim do 1954. Grał Bukowicza ("Grzech" wg Żeromskiego). Spektakl ten był prezentowany w ramach Teatru Narodów w 1954 w Paryżu. Równocześnie studiował reżyserię w warsz. PWST. Pracą dyplomową była prem. "Panny Rosity" Lorki (18 IV 53) z gościnnym występem I. Eichlerówny, przygotowana na scenie T. Ludowego na Pradze. W l. 1954-57 był w T. Ateneum, gdzie w ramach warsztatów reżyserował "Ostatnią ofiarę" Ostrowskiego, zagrał tyt. rolę Achmeda ("Dziwak" Hikmeta). W sez. 1956/57 wystawił na scenie Rozmaitości "Skiza" Zapolskiej także z udziałem Eichlerówny. W 1957 zagrał tragiczną postać młodego skrzypka w filmie "Kanał" A.Wajdy. W tym samym roku wyjechał z kraju. Przez Wiedeń, Paryż dotarł do Londynu, gdzie zamieszkał na stałe. W tym samym roku, 26 grudnia w londyńskim T. Nowym reżyserował "Profesję pani Warren" Shawa (z gościnnym występem Eichlerówny), entuzjastycznie przyjmowaną przez Polonię (grano 22 razy). Studiował w Oxfordzie, ze studentami przygotował prem. "Chowańszczyzny" Musorgskiego, później realizował jeszcze inne dzieła operowe na zlecenie BBC. W 1961 wystawił "Skiza" we własnym, dosłownym tłum. (wersję ang. "The Secret of Skiz" oprac. D. Howarth) na scenie Little Theatre w Bromley. Grał w t. londyńskich, w wielu filmach i serialach brytyjskich (np. "Woman in Love", "Boy-friend", "Słodkie pocałunki z Moskwy", "Shogun"). W 1980 w PR nadano słuchowisko jego autorstwa pt. "Notre Dame o 12-ej w południe" z udziałem Eichlerówny i A. Łapickiego, będące przeróbką przedstawienia telewizyjnego, nadanego w BBC w Londynie. W 1983 reżyserował w T. Nowym w POSK-u w Londynie "Ich czworo" Zapolskiej. W 1990 otrzymał z Kanadyjskiej Akademii Filmowej nominację do najbardziej prestiżowej nagrody artyst. (kanadyjski "Oskar"), przyznawaną w kategorii najlepszego aktora w drugoplanowej roli, za udział w filmie "Champagne Charlie".
Bibl.: Almanach sceny polskiej 1992/93, Warszawa 1998
