Julian Krawczyński
KRAWCZYNSKI Julian (działał 1907-1921), aktor, śpiewak. W 1907 i 1908 występował w zespole J. Myszkowskiego w Lublinie, w sez. letnich 1908 i 1909 był zaangażowany w zespole wodewilowym J. Bińkowskiego, z którym grał w Kaliszu w T. Letnim, a także wyjeżdżał na występy do Konina. W kwietniu 1909 wystąpił w Dolinie Szwajcarskiej w Warszawie. W lecie 1910 należał do zespołu warsz. Bagateli, występował w operetce Walc miłości. W 1911 grał w zespole operetkowym T. Miejskiego pod dyr. S. Książka w Kaliszu, występował także w Płocku (luty-marzec) i Warszawie w t. Renesans (sierpień) w sztuce "Wesoła buda". Od 9 X do 21 XI 1911 należał do zespołu operetkowego J. Myszkowskiego, nast. wrócił do S. Książka i wyruszył z nim w objazd po Rosji (styczeń-luty 1912). W marcu i kwietniu 1912 z zespołem operetkowym B. Mareckiego i J. Myszkowskiego grał w Płocku, od końca kwietnia do końca września w Wilnie u B. Oranowskiego. Śpiewał tu w czternastu operetkach ważne partie tenorowe takie, jak: Armand ("Hrabia Luksemburg"), Książę Roderyk ("Sztygar"), Major Aleksy ("Bohaterowie"). Od stycznia 1913 do kwietnia 1914 występował w Warszawie w t. Nowe Miniatury i Miniatury w programach estradowych, farsach, komediach i operetkach; podobał się jego "miły, tenorowy głos" w takich rolach, jak: Hermoz ("Wyspa Tulipatan"), Ryszard Walter ("Qui pro quo, czyli Lep na muchy"), Edward Marchall ("Król kopalń"), Antoni ("Zameldowana z własnych funduszów"), Wincenty ("Koleżanki z Udziałowej"), On ("Nareszcie sami"). W 1916 z zespołem Warszawskiego T. Miniatur występował gościnnie w Kijowie. W dniu 11 IV 1916 odbył się tu jego benefis ("Prokurator w opałach"). W październiku 1918 z zespołem warsz. t. Miraż występował w Radomiu, a ok. 1921 w T. Miejskim w Grudziądzu. Był typem aktora wędrownego, o ładnym, choć nie szkolonym tenorowym głosie; prawdopodobnie chętnie szarżował i stosował niewybredne chwyty komiczne, skoro stał się pierwowzorem jednej z postaci powieści J. Maciejowskiego "Ludzie nie meldowani Bogu" (Warszawa 1923), będącej w istocie paszkwilem na prowincjonalne aktorstwo.
Bibl.: Kaszyński: Teatralia; Konarska-Pabiniak: Repertuar; Sempoliński: Wielcy artyści; Straus: Bibliografia źródeł; Śliwina: Dzieje t. w Lublinie; Dz. Kij. 1916 nr 7, 16, 17, 23, 36, 41; Kur. Litew. 1912 nr 87, 140, 154, 162, 192, 207; Now. Sez. 1913 nr 9, 13; Scena i Szt. 1908 nr 4, 1909 nr 20; Świat Now. 1914 nr 5, 11, 18.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
