Piotr Bulak
Rocznik 1974. Absolwent dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim i Szkoły Głównej Handlowej. Dziennikarz, dramaturg i wykładowca UW. Jest autorem kilku nagradzanych i wyróżnianych sztuk. Były one publikowane w pismach: „SkaFander”, „Przekaźnik”, „Arterie”, „Red.”, „Nowe Sztuki dla Dzieci i Młodzieży” oraz antologiach pokonkursowych. Kilka sztuk miało swoje próby czytane, a trzy spośród nich były wystawiane: Córczysko na IV Przeglądzie Laureatów Konkursu „Drama” w reżyserii Andrzeja Pawłowskiego, Zamiana w Teatrze Zielony Wiatrak w reżyserii Marka Branda oraz Uwolnić karpia w Teatrze Powszechnym w Łodzi w reżyserii Krystyny Meissner.
W Laboratorium Dramatu odbyło się reżyserskie czytanie jego dramatu Zamiana oraz aktorskie czytanie sztuki Derby w reżyserii Krzysztofa Galosa.
- Kontakt z autorem: piotr.bulak@wp.pl
Omówienia utworów
Derby
Derby to sztuka między innymi o potrzebie posiadania wroga. Wróg czyni ludzi silniejszymi. Brak wroga powoduje, że walczymy ze sobą. A, jak wiadomo, każdej akcji towarzyszy reakcja i za tym idzie spirala samonakręcającej się agresji, która, kiedy wymknie się spod kontroli, może spowodować straszne konsekwencje. W tym znaczeniu to także studium samodestrukcji. Ale jest to też sztuka o marzeniach. Marzeniach, które przegrywają w konfrontacji z twardą rzeczywistością. Jest to też sztuka o czekaniu na cud – bo cały czas tam przewija się postać potencjalnego Świętego oraz tych trzech, wymaganych do świętości, cudów. Ten cud w końcu następuje, ale nie taki, o jakim marzymy. W tym czekaniu na cud gdzieś gubi się taka bieżąca rzeczywistość. To znaczy nie myślimy o niej, tylko czekamy na coś wielkiego, nie zwracając uwagi na to, co jest teraz. To także sztuka o wpływie Wielkiego Człowieka na młodzież. O dążeniu do dobra. O tym, że dobro i szlachetność bierze czasem górę nad ułomną ludzką naturą. Sztuka jest skierowana do młodych ludzi – ku przestrodze. Metaforą tej przestrogi jest występujący w sztuce kanarek. Jak wiadomo w XIX wieku – górnicy zabierali do kopalni kanarka w klatce w celach bezpieczeństwa, jako że ptak ten doskonale wyczuwał ulatniający się metan. I dopóki kanarek śpiewał, można było pracować. Gdy przestawał śpiewać, był to sygnał, iż należy jak najszybciej przerwać pracę i wycofać się w bezpieczne miejsce.
Źródło: teatrdramatyczny.pl
Uwolnić karpia
Sztuka Uwolnić karpia napisana przez Piotra Bulaka jest ironicznym spojrzeniem na temat relacji między członkami trzypokoleniowej rodziny. Relacje te aż do granic absurdu przepełnione są hipokryzją i kłamstwem. I choć swoistym leitmotivem spektaklu jest jeden z przebojów Beatlesów – All you need is love, to miłości bohaterom sztuki brak. Niszczą się nawzajem, są w gruncie rzeczy nieszczęśliwi i do bólu samotni.
Mimo to Uwolnić karpia to komedia, której niewątpliwym atutem jest zręczność, z jaką autor posługuje się językiem. Bulak nie tylko buduje nieprawdopodobne konstrukcje językowe ośmieszające osoby, które się nimi posługują, ale jest również bezlitosnym prześmiewcą banału i stereotypu. Spektakl podąża tym tropem, demaskując obłudę układów międzyludzkich. Dekonstruując mit o rodzinie, odkrywa prawdę o relacjach.
Sztuka zwyciężyła w III edycji konkursu „Komediopisanie” zorganizowanego przez Teatr Powszechny w Łodzi.
Źródło: powszechny.pl
opr. Kamila Paprocka-Jasińska, 2016
