Autorzy

Trwa wczytywanie

Ingmar Bergman

BERGMAN Ingmar
(ur. 14 lipca 1918, Uppsala, Szwecja - zm. 30 lipca 2007, Frö, Szwecja)
Szwedzki reżyser filmowy i teatralny, operowy, dyrektor teatru, dramaturg i scenarzysta. W 1944 objął kierownictwo teatru w Hälsingborgu, gdzie debiutował jako reżyser "Makbetem" Shakespeare'a. Pisywał także własne opowiadania i dramaty, dorabiając jako scenarzysta w Teatrze Dramatycznym. W latach czterdziestych jego dramaty zaczęły trafiać na szwedzką scenę teatralną. Od 1946 pracował jako główny reżyser w Staadsteatern w Gteborgu, reżyserował między innymi "Caligulę" Camusa i "Tramwaj zwany pożądaniem" Williamsa. Jako dyrektor Staadsteatern w Malmo (1954-1963) zgromadził wokół siebie grono aktorów, z którymi potem pracował w filmie (należeli do nich między innymi: Max von Sydow, Bibi Andersson, Harriet Andersson, Gunnar Bjrnstrand). Będąc dyrektorem teatru dramatycznego w Sztokholmie, doprowadził własny styl reżyserski do perfekcji, a każde jego przedstawienie było ważnym wydarzeniem w życiu kulturalnym Szwecji. W latach 1976-1981 pracował za granicą. Reżyserował między innymi "Iwonę, księżniczkę Burgunda" Gombrowicza w Monachium. W latach osiemdziesiątych wznowił współpracę ze sztokholmskim teatrem, wystawiając tam między innymi: "Króla Leara" i "Hamleta" oraz ponownie "Iwonę, księżniczkę Burgunda". Ceniony w całej Skandynawii jako reżyser teatralny, operowy i telewizyjny. Jego światowa sława opiera się jednak głównie na dorobku filmowym. Był jednym z najwybitniejszych twórców światowego kina, niekwestionowanym mistrzem psychologizmu filmowego, nieustannie wykorzystującym w swoich dziełach wątki autobiograficzne. W ciągu swej kariery zrealizował ponad pięćdziesiąt filmów (w większości według własnych scenariuszy) między innymi: "Wieczór kuglarzy" (1953), "Tam, gdzie rosną poziomki" (1958), "Siódma pieczęć" (1956), "Persona" (1966), "Szepty i krzyki" (1972), "Sceny z życia małżeńskiego" (1973), "Jajo węża" (1978), "Jesienna sonata" (1978) oraz dwadzieścia sześć słuchowisk radiowych, wystawił ponad sto czterdzieści spektakli teatralnych, kilkanaście telewizyjnych i trzy opery - między innymi wysoko cenione inscenizacje: "Żywot rozpustnika" Strawińskiego w Operze Sztokholmskiej i telewizyjną wersję "Czarodziejskiego fletu" Mozarta.
Obok dwóch książek o własnym życiu i twórczości ("Laterna magica" i "Obrazy") napisał dwanaście scenariuszy dla innych reżyserów oraz dziewiętnaście dramatów. Wyprodukował osiem filmów, a w piętnastu wystąpił. Był laureatem kilkudziesięciu nagród, midzy innymi: dziewięciokrotnie nominowany do Oscara dla najlepszego filmu obcojęzycznego, trzykrotnie go otrzymał za filmy: "Źródło" (w 1959), "Jak w zwierciadle" (w 1961) i "Fanny i Aleksander" (w 1983). Był też laureatem kilkunastu nagród na międzynarodowych festiwalach filmowych, między innymi: siedem razy odbierał nagrody w Cannes, w tym w 1998 za całokształt twórczości. Za osiągnięcia wyróżniło go także jury w Wenecji wręczając mu specjalnego Złotego Lwa (w samym konkursie brał udział pięciokrotnie, wygrał go trzykrotnie) oraz Gildia Amerykańskich Reżyserów Filmowych (1990), sześciokrotnie uzyskał nagrodę Narodowego Towarzystwa Amerykańskich Krytyków Filmowych. W 1998 r. na festiwalu Camerimage razem ze swoim wieloletnim współpracownikiem, Svenem Nykvistem, został wyróżniony specjalną Złotą Żabą dla Najlepszego Duetu: Reżyser-Operator.

Pracownia

X
Nie jesteś zalogowany. Zaloguj się.
Trwa wyszukiwanie

Kafelki

Nakieruj na kafelki, aby zobaczyć ich opis.

Pracownia dostępna tylko na komputerach stacjonarnych.

Zasugeruj zmianę

x

Używamy plików cookies do celów technicznych i analitycznych. Akceptuję Więcej informacji