Osoby

Trwa wczytywanie

Franciszek Bedlewicz

BEDLEWICZ Franciszek (9 III 1888 Lwów - 24 VIII 1976 Warszawa), śpiewak. Był synem Emi­la i Marii B., mężem najpierw -> Liliany Zamor­skiej, potem śpiewaczki Stanisławy Billik (pseud. SławaBestani). Studiował prawo na Uniw. Jana Kazimierza we Lwowie; równocześnie uczył się w szkole operowej Cz.Zaremby, którą ukończył. Pod­czas studiów śpiewał w różnych zespołach amator­skich. Debiutował 20 III 1912 partią Rudolfa ("Cyganeria") w czasie występów opery lwow. w Krakowie, potem śpiewał tu jeszcze partię Jontka ("Halka") i został zaangażowany do zespołu T. Miejskiego we Lwowie. Jego debiut wspominała J.Korolewicz-­Waydowa: "Miał wyjątkowo piękny głos tenorowy, wrodzoną muzykalność, śliczną frazę muzyczną, oraz doskonałe warunki zewnętrzne, pełne mło­dzieńczego uroku". W operze lwow. pozostał do 1919. W sierpniu t.r. przeniósł się, z żoną L.Za­morską, do T. Wielkiego w Poznaniu. W sez. 1919/20 śpiewał tu m.in. partie: Jontka, tyt. w "Werterze", Hermana ("Dama pikowa"). W czerwcu 1920 wystąpił gościnnie w T. Wielkim w Warszawie jako Rudolf ("Cyganeria") i Faust ("Faust"). W Poznaniu pozostał do końca sez. 1922/23; śpiewał poważne partie, np. Sambora ("Stara baśń"), Księcia Mantui ("Rigoletto"), Alfreda ("Traviata"), Geralda ("Lakme"), Don Josego ("Carmen"), a nawet Zygmunda ("Walkiria"). Brał też udział w koncertach (oratoryjne, moniuszkowskie). W 1921 krótko występował we Lwowie, w lutym 1922 dał serię występów gościnnych w Warszawie w "Tosce", "Halce", "Rigoletcie" i "Traviacie". W sez. 1923/24 występował w T. Wielkim we Lwowie; później gościnnie na scenie lwow. śpiewał: we wrześniu 1924, czerwcu i grudniu 1925. W 1924 śpiewał gościnnie Don Josego w Belgradzie, Za­grzebiu, Budapeszcie i Bukareszcie. Na sez. 1924/25 został zaangażowany do opery wileńskiej i śpiewał m.in. partię Cania ("Pajace"). W pierwszej poł. 1925 miał występować w organizowanym przez T.Wie­rzbickiego zespole pn. Opera dla Kresów Wschod­nich i być może był z nim w kwietniu t.r. w Słonimiu. W sez. 1925/26 należał do zespołu ope­rowego T. Polskiego w Katowicach, gdzie budził en­tuzjazm publiczności w partiach: Cavaradossiego ("Tosca"), Eleazara ("Żydówka"), Stefana ("Straszny dwór"), Mazepy w operze A. Munchheimera. Na sez. 1926/27 został zaangażowany do T. Wielkiego w Warszawie; występy rozpoczął efektowną partią Eleazara ("Ży­dówka"); P. Rytel pisał o B. wówczas w rec: "Głos ładny w brzmieniu, dźwięczny jest, świeży i bardzo giętki. Szczerze podziwiałem przepiękne kontrasty w jego pianach. Jeśli dodamy do tego dobrą wy­mowę i grę inteligentną, to sylwetka (...) będzie dosyć wyraźna i niewątpliwie wartościowa" ("Mu­zyka" 1926). W kwietniu 1927 gościnnie występo­wał w Stanach Zjednoczonych; z partią Stefana ("Straszny dwór") odwiedził: Nowy Jork, Filadelfię, Cleveland, Buffalo, Pittsburg, Detroit, Chicago. W sez. 1927/28 ponownie należał do zespołu T. Wiel­kiego w Poznaniu; występował m.in. w partiach: Jakuba ("Jakub lutnista"), Avita ("Miłość trzech króli") i Maksa ("Wolny strzelec"). W 1928-30 śpiewał w operze lwow., m.in. partię Zygmunta Augusta ("Zyg­munt August"), Dymitra ("Borys Godunow"). W okre­sach letnich z zespołem lwow. występował w Kra­kowie. W sez. 1930/31 był w T. Polskim w Ka­towicach. Następnie nie był związany stale z żad­ną sceną; występował m.in. gościnnie w Poznaniu (14 XII 1932), Krakowie (wrzesień 1936), Lwowie (listopad 1937). Współpracował z krak. rozgłośnią radiową. Brał udział w objazdowych przedstawie­niach operowych. Po wybuchu II wojny świat, prze­bywał we Lwowie. W sez. 1940/41 i 1944/45 był czołowym solistą ukr. Państw. T. Opery i Baletu. W 1945, po przyjeździe do Krakowa, należał do zrzeszenia śpiewaków Scen Operowych pod kier. K.Urbanowicza. W drugiej poł. sierpnia t.r. śpiewał na scenie Domu Żołnierza partię Cania ("Pajace"). Potem występował na koncertach estradowych w Krakowie i na Górnym Śląsku. W sez. 1946/47 współorganizował krak. T. Komedii Muzycznej i przez dziewięć miesięcy kierował nim wraz z I.Grywińską i A.Fuzakowskim; sporadycznie wy­stępował także w Operze Śląskiej w Bytomiu i w Operze Dolnośląskiej we Wrocławiu. W 1947 prze­niósł się na Wybrzeże. Brał udział w koncertach Filharmonii Bałtyckiej. Od 1 IX 1947 do przejścia na emeryturę 31 VIII 1966 uczył w Średniej Szkole Muz. w Gdańsku. W 1960 w Gdańsku obchodził jubileusz pięćdziesięciolecia działalności artystycz­nej. Po 1968 mieszkał w Schronisku Artystów We­teranów Scen Pol. w Skolimowie. Miał dobre warunki scen. i duże możliwości wo­kalne oraz umiejętność naturalnego, lekkiego pro­wadzenia swego silnego i pięknego głosu. Śpiewał partie przeznaczone dla tenorów lirycznych i boha­terskich.
Bibl.: Almanach 1975/76; Lachowicz: Dwadzieścia lat; Ko­rolewicz-Waydowa; Kraków muz. 1918-39; Łoza: Czy wiesz; E. Orzechowski: Teatr polonijny w Stanach Zjed­noczonych, Wrocław 1989; Romer-Ochenkowska s. 39; So­bański: Teatr Pol. na Śląsku; Świtała (il.); Warnecki; Dz. Lud. 1921 nr 190, 1923 nr 203, 213, 242, 1924 nr 7, 14, 69, 105, 208, 1925 nr 137; Kur. Warsz. 1925 nr 43; Muzyka 1926 nr 10, 1929 nr 2, 3, 1931 nr 2; Prz. Film., Teatr., Radiowy 1937 nr 410; Słowo 1924 nr 252, 297; Afisze, IS PAN; Akta (tu fot.), ZASP; Prosnak: T. Wielki.
Ikon.: Fot. - IS PAN, MTWarszawa.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994

Pracownia

X
Nie jesteś zalogowany. Zaloguj się.
Trwa wyszukiwanie

Kafelki

Nakieruj na kafelki, aby zobaczyć ich opis.

Pracownia dostępna tylko na komputerach stacjonarnych.

Zasugeruj zmianę

x

Używamy plików cookies do celów technicznych i analitycznych. Akceptuję Więcej informacji