Osoby

Trwa wczytywanie

Józef Cornobis

CORNOBIS Józef Karol (28 VI 1880 Krągola pow. Konin - 1939 lub po maju 1940), aktor, reżyser, dyr. teatru. Był synem Leona C. i Karoliny z Czarnieckich. Po ukończeniu gimn. realnego i kursów dram. zaczął występować w 1898 w Rypinie w zespole Cz. Wiśniew­skiego. Z kolei występował w 1899 w t. Odeon w War­szawie, w 1900 i 1905 w Lublinie, w 1905 w Sosnowcu w zespole J. Puchniewskiego, latem 1907 i w czerwcu 1908 w zespole F. Felińskiego w Ciechocinku; poza tym: w Tomaszowie Rawskim (marzec 1908), w Kaliszu w zespole J. Zakrzewskiego (od września tego roku), w warsz. t. Renaissance (lato 1911). W 1912 został zaangażowany do t. wil., z którym w 1913 występował w Petersburgu; w 1913 występował także w warsz. t. Bi-Ba-Bo, a od jesieni t.r. w T. Miejskim w Płocku; w 1915-17 w T. Polskim w Moskwie, w 1917 w T. Polskim w Kijowie. W 1918 wrócił do kraju i występował w Warszawie: najpierw w T. im. Staszica, następnie w 1919-21 w T. Miraż (tu także reżyserował); z kolei przeniósł się do Wilna, gdzie w 1921-23 występował w T. Polskim i Powszechnym oraz był głównym reży­serem T. Powszechnego; w sez. 1923/24 i 1924/25 wy­stępował i reżyserował w T. Miejskim w Bydgoszczy, a w sez. 1925/26 kierował tamtejszym T. Popularnym; w sez. 1926/27 i 1927/28 należał do zespołu T. Reduta, w sez. 1928/29 występował w T. Miejskim w Lublinie; od 1929 do 1934 pracował jako aktor i reżyser w T. Miejskim w Toruniu (tu też w sez. 1933/34 był dyr. teatru; wiele także reżyserował, m.in. "Pygmaliona", "Sędziów" i fragmenty "Nocy listopadowej"). W Toruniu 20 II 1932 obchodził spóźniony jubileusz trzydziesto­lecia pracy scen. w roli Łatki ("Dożywocie"). W 1934-36 występował okresowo w T. Polskim w Warszawie, w 1936 w Instytucie Reduty i w objazdowym zespole Reduty, w sez. 1936/37 występował i reżyserował w T. Miejskim w Sosnowcu, w sez. 1937/38 w T. Małopol­skim im. Moniuszki w Stanisławowie, w sez. 1938/39 w T. Miejskim w Częstochowie. Czas i okoliczności jego śmierci nie są dobrze znane - wg jednej wersji został zastrzelony w 1939 w Toruniu, a wg innej zmarł w obozie w Oświęcimiu.
W początkach swej kariery scen. mimo niedobrych warunków zewnętrznych (niski wzrost, grube rysy, krótki wzrok) grał nawet Zbigniewa ("Mazepa" J. Sło­wackiego) czy Księcia Reichstadtu ("Orlątko"), ale właści­wym jego emploi stały się role charakterystyczne, przede wszystkim w dramatach, w których mógł zademonstro­wać doskonale opanowaną umiejętność charakteryzo­wania się. Grał m.in. Poloniusza ("Hamlet"), Horna ("Tamten"), Sobolewskiego ("Dziady"), Wielkiego Księcia Kon­stantego ("Kordian"), Filipa II ("Don Carlos"), Szambelana ("Głupi Jakub"), Jagona ("Otello"), Smugonia ("Uciekła mi przepióreczka"), Ołtarzewskiego ("Grochowy wieniec").
Bibl.: Almanach t. bydg. s. 79, 112 (il.); Lorentowicz: T. Pol­ski; Łoza: Czy wiesz I (il.); Olszewski: Z kronik teatr.; Sem­poliński: Wielcy artyści; Simon: Spis przedstawień Redutv; Kur. warsz. 1907 nr 139, 1908 nr 94, 147, 163,270, 1932 nr 55; Fam. teatr. 1963 z. 1-4 (Straty osobowe t. pol.); Afisze, IS PAN.
Ikon.: Fot. pryw. i w rolach - zb. S. Dąbrowskiego.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973

Pracownia

X
Nie jesteś zalogowany. Zaloguj się.
Trwa wyszukiwanie

Kafelki

Nakieruj na kafelki, aby zobaczyć ich opis.

Pracownia dostępna tylko na komputerach stacjonarnych.

Zasugeruj zmianę

x

Używamy plików cookies do celów technicznych i analitycznych. Akceptuję Więcej informacji