Czesław Jankowski
JANKOWSKI Czesław (8 XII 1857 Polany k. Oszmiany, Białoruś - 6 X 1929 Wilno), kierownik literacki. Był synem Karola J. i Wandy z Benisławskich. Po ukończeniu gimn. w Mitawie studiował na Uniw. Jagiellońskim. Od 1876 rozwijał działalność lit. (przede wszystkim jako poeta), a później dziennikarską (gł. w piśmie "Kraj") i publicystyczną (liczne korespondencje, felietony lit., muz. i teatr., oraz przeglądy polityczne). W 1906-08 jako redaktor "Kuriera Litewskiego" i poseł do Dumy brał czynny udział w życiu kulturalnym Wilna, współpracując m.in. z dyr. t. wil. jako doradca w sprawach repertuarowych oraz mediator w sprawach z władzami. W sez. 1917/18 był (wraz z L. Schillerem) kierownikiem lit. T. Polskiego w Warszawie. W 1919 powrócił na stałe do Wilna, gdzie pełnił m.in. funkcję kierownika Wydziału Prasowego. Od 1920 należał do "Rady Teatralnej" utworzonej przy t. wil., a następnie do lutego 1925 zajmował stanowisko "doradcy literackiego" T. Polskiego. Należał także do Komisji Teatr, przy Wydziale Sztuki, która miała duży wpływ na kształtowanie repertuaru t. wileńskich. We wrześniu 1925 otrzymał koncesję na prowadzenie w sali wil. Lutni t. operetkowego i kierował nim do października t.r.; następnie odstąpił koncesję zespołowi operetkowemu z Warszawy. Od 1925 należał do Tow. Przyjaciół Reduty w Wilnie. Jego książki, m.in. "Wspomnienia" (Warszawa 1904), "Na marginesie literatury", "Szkice i wrażenia" (Kraków 1906), zawierają liczne wzmianki o teatrze.
Bibl.: Obraz literatury seria IV t. I (M. Stokowa; tu bibl. i ikon.); PSB X (M. Stokowa; tu bibl.); Romer-Ochenkowska s. 23, 40, 42, 49; Kur. warsz. 1925 nr 47, 256.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
