Osoby

Trwa wczytywanie

Bolesław Puchalski

PUCHALSKI Piotr Bolesław (19 X 1854 Warszawa - 4 VI 1928 Kraków), aktor. Był mężem -> Marii Je­zierskiej. W 1871 występował w zespole P. Ratajewicza w warsz. t. ogr. Eldorado i w Siedlcach, w 1872 w Ka­liszu u A. Carmantranda, latem w warsz. t. ogr. Alhambra, Eldorado i Cassino, potem do maja 1873 w zespole P. Ratajewicza, m.in. w Piotrkowie, Kutnie i Płocku, w sez. 1873/74 u J. Grabińskiego w Lublinie, w 1874 w Radomiu, w 1876 w warsz. t. ogr. Antokol, w 1877 w warsz. t. ogr. Pod Lipką i Alkazar, w sez. 1877/78 u J. Rybackiego, m.in. w Radomiu i Kielcach, w 1878 w Częstochowie, w 1881 w Piotrkowie i Płocku u B. Kremskiego, w 1884 w Łowiczu w zespole J. Szym­borskiego i S. Trapszy, w 1885-86 u J. Grabińskiego, m.in. w Lublinie i Płocku, w 1889 u H. Lasockiego w Tarnowie, w 1892 w tymże zespole w Kosowie, w sez. 1892/93 u L. Kwiecińskiego w Stanisławowie. W okresie swych wędrówek po prowincji P., który odznaczał się dobrą postawą i głębokim dźwięcznym głosem, grywał z początku role amantów i bohaterów w dramatach, jak np. Ferdynand ("Intryga i miłość"), Adolf ("Panna mężatka"), Karol Moor ("Zbójcy"). Stop­niowo przeszedł do ról charakterystyczno-komicznych. Od jesieni 1895 zaangażował się do t. krak.; występy rozpoczął 29 XI rolą Perełki ("Zemsta"). Grywał już tylko drugorzędne role charakterystyczne, niektóre świetnie opracowane, jak np. Upiór ("Wesele"), Pan Gąska ("Złota Czaszka"), Małowieski ("Uciekła mi prze­pióreczka"). W Krakowie występował aż do 1926, tutaj też 24 VI 1922 obchodził jubileusz pięćdziesięciolecia pracy grając rolę Jędrzeja ("Mąż z grzeczności"). W 1927 grał w warsz. T. Narodowym rolę Pułkownika ("Dziady"); był to jego ostatni występ. Jego warunki zewnętrzne (w okresie krak.) opisała L. Kotarbińska: "Wzrost miał średni. Ramiona podniesione. Duża głowa osa­dzona na krótkiej szyi. Oczy na wierzchu, jak u żaby. Głos ciężki". Był legendarną postacią w t. krak., oryginał, fanatyk sceny, znany był też w t. jako facecjonista-narrator opowiadający najbardziej niestworzone historie. Często przyjmował zastępstwa, czasem nawet w tak ważnych rolach jak Rejent ("Zemsta") i na ogół dobrze się z nich wywiązywał.
Bibl.: Grzymała-Siedlecki: Pawlikowski; Kotarbińska: Zza kulis teatru; Z. Nowakowski: Wytatuowane serca, Warszawa 1936 s. 109-119; Czas 1928 nr 128; Scena pol. 1922 nr 6-7; Afisze, IS PAN.
Ikon.: K. Frycz: P. jako Pose) (Eros i Psyche), lit., 1904, Teka Melpomeny; S. Dąbrowski: P. jako Saburow (Car Samo­zwaniec), rys. (2 wersje) i P. w roli, rys.-zb. S. Dąbrow­skiego. Fot. pryw. i w rolach - IS PAN, MTWarszawa.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973

2 zdjęcia w zbiorach :+

Pracownia

X
Nie jesteś zalogowany. Zaloguj się.
Trwa wyszukiwanie

Kafelki

Nakieruj na kafelki, aby zobaczyć ich opis.

Pracownia dostępna tylko na komputerach stacjonarnych.

Zasugeruj zmianę

x

Używamy plików cookies do celów technicznych i analitycznych. Akceptuję Więcej informacji