Marcel Nowek
Pieśniarz, którego dorobek artystyczny zadziwia bogactwem i konsekwencją doboru. Urodzony w Belgii, od 1946 roku mieszka w Polsce. Zadebiutował na estradzie w Lublinie w roku 1956. W latach 1956-59 był założycielem, solistą i gitarzystą zespołu jazzowego "7 Czarcich Łap". Potem (1959-60) był solistą orkiestry Polskiego Radia pod dyrekcją Waldemara Kazaneckiego. W 1961 roku przeniósł się na stałe do Warszawy i rozpoczął współpracę ze Studenckim Ruchem Kulturalnym, scena teatralna Klubu Stodoła. Początkowo śpiewał utwory z repertuaru francuskich bardów - Jacquesa Brela, Georgesa Brassensa, Charlesa Aznavoura, dając raz w tygodniu recital w Klubie Klubów "Largactil" Staromiejskiego Domu Kultury (1961 rok). W latach 1962-64 prezentował piosenki francuskie w kawiarni artystycznej "Pod Gwiazdami".
W 1964 roku powstał pierwszy autorski recital pieśniarza zatytułowany "Konfrontacje", w którym wykonywał on polską i francuską poezję śpiewaną. Trzy lata odgrywał go na scenie studenckiego klubu "Hybrydy" i w kulturalnych środowiskach studentów na terenie całego kraju. W 1967 roku powstał program, który w zmieniającym się nieco kształcie artysta wykonuje po dziś dzień - "Polska poezja śpiewana w języku francuskim" Recital obejmuje poetyckie teksty poczynając od twórczości Jana Kochanowskiego, poprzez Stanisława Grochowiaka, na Czesławie Miłoszu kończąc. Dwa lata później, w 1969 roku rozpoczęła się wielka fascynująca piosenkarza polską poezją okupacyjną. Jej wyrazem stał się program "Wmurowani w pejzaż szubienic", na który składają się teksty Krzysztofa Kamila Baczyńskiego i Tadeusza Gajcego. (1971 Festiwal Polskiej Piosenki w Opolu) W 1975 roku w Teatrze Małym w Warszawie - z towarzyszeniem orkiestry symfonicznej pod dyrekcją Wojciecha Szalińskiego - odbyła się także premiera "Elegii" składającej się głównie z poezji Baczyńskiego, a także Gajcego oraz Andrzeja Trzebińskiego i Tadeusza Borowskiego.
W latach 1969-71 Marcel Novek był dyrektorem i organizatorem Studenckiego Ośrodka Kultury Uniwersytetu Warszawskiego. Kierował odbudową klubu i teatru SIGMA.
W 1976 roku odbyła się premiera rozszerzonej wersji wieczoru poświęconego polskiej poezji w języku francuskim" pt. "Quand passent les poetes", prezentowana następnie z wielkim powodzeniem w Sali Gotyckiej Ratusza w Brukseli (1977) i w paryskiej Olimpii ( 1978) podczas Festiwalu "Poesies de Paris".
W 1979 roku w warszawskim Teatrze na Woli odbyła się premiera kolejnego recitalu artysty. Tym razem wieczór zatytułowany "Troska i pieśń" poświęcony był twórczości Władysława Broniewskiego. Rok później powstaje program z poezji Jana Kochanowskiego (1980). Pierwszym koncertem, jaki odbył się w czasie stanu wojennego był koncert złożony z wierszy Karola Wojtyły zatytułowany "Medytacje" w wykonaniu Marcela Novka w warszawskim kościele pod wezwaniem Wszystkich Świętych. Koncert odbył się 7 marca 1982 roku. (premiera "Medytacji" miała miejsce w październiku 1981 roku w Kościele św. Anny w Warszawie)
W 1985 roku w Sali Białej Pałacu Wilanowskiego Marcel Novek zaprezentował kolejny swój autorski wieczór, którego bohaterem stał się Francis Villon. "Ballady Wielkiego Testamentu mistrza Franciszka Villona" do dziś przyciągają wiernych słuchaczy na koncerty piosenkarza.
W lutym 2005 roku w oranżerii Pałacu Wilanowskiego odbył się koncert polskiej poezji śpiewanej w języku francuskim "Quand passent les poetes" z towarzyszeniem Kwartetu Wilanowskiego, pianisty-Janusza Tylmana i flecistki Elżbiety Gajewskiej-Gadziny oraz "Medytacje" według poezji Karola Wojtyły z muzyką i akompaniamentem Janusza Tylmana. Poza tym brał udział w trzydziestu dziewięciu filmach, a ostatnio zagrał w"Ceux Du Hazard" (Belgia), "Les Milles", "Quo Vadis", "Stara baśń", "Ten Nigdy Nie Żył".
W swoich recitalach współpracował z kompozytorami: Joanną Bruzdowicz, Haliną Piechowską Martą Ptaszyńską Jerzym Woy Wojciechowskim, Piotrem Mossem, Wojciechem Borkowskim, Januszem Tylmanem.
Przez kilkadziesiąt lat swojej pracy artysta zagrał tysiące koncertów w małych salkach i na prestiżowych scenach, w kraju i za granicami. Jego niezaprzeczalna zasługą jest, że swymi koncertami - stojącymi zawsze na wysokim poziomie artystycznym, zarówno pod względem doboru tekstów, jak i muzyki - upowszechniał polską poezję i piosenkę literacką. Uprawia przy tym gatunek, który nie przynosi popularności, ale daje niezwykłą satysfakcję i wykonawcy i słuchaczowi.
