Wiktor Bojnarowski
BOJNAROWSKI Wiktor Jarosław (ur. 25 XII 1879 - działał do 1939), aktor. Występować zaczął w 1899-1901 w t. amat. Miłośników Sceny we Lwowie; w 1901-02 grał też sporadycznie epizody w lwow. T. Miejskim. W sez. 1903/04 występował w T. Ludowym we Lwowie i grał m.in. Generała Gendre'a ("Belweder"). Od sez. 1905/06 należał do zespołu T. Miejskiego w Krakowie (na pocz. tego sez. na afiszach figurował też niekiedy jako Bojnowski i Bojnarowicz) i pozostał w nim do 1914. Od sez. letniego 1914 do 1921 grał w T. Ludowym (od 1918 pn. T. Powszechny) w Krakowie i z jego zespołem występował w 1921 w Cieszynie (luty, marzec, kwiecień). Później nadal występował w Krakowie: w 1922 w operetkowym T. Nowości, 1923-25 w T. Bagatela, od 1926 znowu w T. Nowości, z którym w maju 1927 występował gościnnie m.in. w Lublinie, Zamościu, Chełmie, Kowlu, Równem, Łucku, Brodach, Tarnopolu, Złoczowie. W 1927 współpracował jako aktor z T. Marionetek Miniatury w Krakowie. Potem wrócił do krak. T. Miejskiego i pozostał tu do września 1939. Zapamiętał go z lat 1937-39, z garderoby statystów t. krak. J. Kydryński i tak opisał: "sprawia wrażenie niemal demoniczne"; "stary człowiek o małpiej, bardzo wyrazistej i interesującej twarzy"; "gdy się śmieje a raczej uśmiecha, co czyni dość chętnie, przypomina mi którąś z fantastycznych istot Hauptmanna. Głos ma skrzeczący, stłumiony i sugestywny. Ruchy jakby zwolnione, celebrujące, ale zarazem nieco ironiczne".
Przez całe życie grał małe rólki charakterystyczne w dramatach i operetkach. Specjalizował się w nich, tworząc często b. sugestywne postaci. Niektóre z nich: Kościelny ("Bolesław Śmiały"), Żandarm II ("Sędziowie"), Janko z Tulczy ("Krzyżacy"), Olivarius ("Jak wam się podoba"), Baltazar i Notariusz ("Lalka" E. Audrana), Dumont ("Dwaj złodzieje"), Kisz ("Księżniczka czardasza"), Terko ("Baron cygański"), Turbot ("Lumpus i Pumpus"). Był autorem dramatu "Zdrajczyni".
Bibl.: Bar: Dzieje t. krak. s. 172, 182; Bibliografia dramatu; Cudnowski; Gembala, Solańska-Szczepanik: Repertuar; Kydryński s. 15-16; Pajączkowski: Teatr lwow.; Sempoliński: Wielcy artyści; Kur. Warsz. 1927 nr 137; Afisze, IS PAN, MTWarszawa; Akta dotyczące ubezpieczeń i emerytur T. Miejskiego, Arch. m. Krakowa i woj. krak. (sygn. TM-55, 56); Solarska: T. Ludowy; Wosiek: Teatry lud.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
