Osoby

Trwa wczytywanie

Czesław Kaden

KADEN Czesław Jan (27 I 1885 Kraków - 17 XI 1938 Warszawa), aktor, śpiewak, reżyser. Był synem Gusta­wa Adolfa K. i Róży z Hubertów. Po ukończeniu gimn. w Krakowie i służbie wojskowej rozpoczął studia me­dyczne, a następnie przeniósł się do szkoły handlowej w Lipsku. Debiutował w 1908 w T. Małym w Warsza­wie. W 1909 występował w T. Nowym, 1909-10 w ka­barecie Momus, następnie przez krótki czas w t. lubel­skim. W 1910-13 występował w komediach i operetkach w T. Miejskim we Lwowie (z zespołem tym był w 1911 na występach w Krakowie). W 1913 występował w warsz. t. Oaza i t. Miniatury, w 1914 w t. Bi-Ba-Bo w Łodzi. Podczas wojny jako oficer austr. dostał się w 1915 do niewoli ros.; przebywał w okolicach Samary, gdzie występował w organizowanych dorywczo przed­stawieniach polskich. 27 I 1918 ożenił się z Elżbietą Witt. W 1918 wstąpił do pol. Dywizji Syberyjskiej; zorganizował przy niej t. żołnierski, w którym m.in. wystawił w rocznicę bitwy pod Grunwaldem w 1919 fragmenty "Krzyżaków" (na błoniach pod Nowonikołajewskiem). W 1920 przedostał się do Harbina, gdzie także brał udział w pol. przedstawieniach amatorskich. W grudniu 1920 wrócił przez Marsylię do Polski i zaczął występować w T. Powszechnym w Krakowie. W sez. 1921/22 grał w T. im. Słowackiego, w 1922/23 w T. Bagatela. Występował też gościnnie w t. rewiowych i kabaretach, m.in. w Stańczyku (1922, 1923) i Qui Pro Quo (1924). W sez. 1923/24 grał w T. Nowości w War­szawie, a 1924/25 w T. Nowości w Poznaniu (gdzie od stycznia 1925 należał do zarządu Zrzeszenia). W 1925-27 występował w T. Nowym w Poznaniu, w 1927-30 w T. Miejskim w Bydgoszczy (z przerwą od marca do lipca 1929, gdy wyjechał do Stanów Zjednoczonych z zespołem propagującym Powszechną Wystawę Kra­jową). W 1930-36 należał znów do zespołu T. Nowego w Poznaniu; 11 III 1933 obchodził jubileusz dwudziestopięciolecia pracy grając rolę Petkowa ("Waleczny żołnierz"). W 1936-38 występował w T. Letnim w War­szawie.
Początkowo znany był głównie jako komik estradowy; wyróżniał się wyrazistą mimiką - nazywano go "czło­wiekiem o gumowej twarzy". Występował wtedy bez rekwizytów i charakteryzacji. Później zdobył sobie popularność występując w operetkach, farsach i ko­mediach. Grał m.in. role Geldhaba ("Pan Geldhab"), Szambelana ("Pan Jowialski"), Ciaputkiewicza ("Grube ryby"), Błazna ("Wieczór Trzech Króli"), w operetkach śpiewał m.in. partie Styksa ("Orfeusz w piekle"), Mene­lausa ("Piękna Helena").
Bibl.: Almanach, Lwów 1911 (il.); Łoza: Czy wiesz; PSBXI (M.K. Maciejewska): Sempoliński: Wielcy artyści; Dz. pozn. 1933 nr 58 (J. Koller), 1938 nr 266, 268; Ilustr. Prz. teatr. 1921 nr 2/3; Teatr 1938/39 nr 4/5 (R. Dyboski); Program z jubileu­szu w T. Nowym w Poznaniu w sez. 1932/33 (m.in. wypowiedź autobiograficzna Cz. K).
Ikon.: Mir (M. Gajewski): Portret, rys. 1909, repr. Dymek z papierosa; H. Hertz: Portret, karyk., rys., repr. Almanach, Lwów 1911; Fot. pryw. i w rolach - MTWarszawa.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, Pwn Warszawa 1973

Pracownia

X
Nie jesteś zalogowany. Zaloguj się.
Trwa wyszukiwanie

Kafelki

Nakieruj na kafelki, aby zobaczyć ich opis.

Pracownia dostępna tylko na komputerach stacjonarnych.

Zasugeruj zmianę

x

Używamy plików cookies do celów technicznych i analitycznych. Akceptuję Więcej informacji