Osoby

Trwa wczytywanie

Leopold Matuszyński

MATUSZYŃSKI Leopold (7 V 1820 Warszawa - 10 III 1893 Warszawa), śpiewak, reżyser. Był synem Ja aa M. i Ludwiki z Mallembergów, ojcem - Anto­niny M. Pracował w winiarni Krzemińskiego w War­szawie, następnie uczył się śpiewu u K. Kurpińskiego i gry scen. u B. Kudlicza. Debiutował 15 IV 1841 w warsz. T. Wielkim w partii Elwina ("Lunatyczka") i został zaangażowany. W zespole WTR pozostał do końca życia. W 1852 zaczął reżyserować opery; 1 II 1854 został mianowany stałym reżyserem opery i zajmował to stanowisko do 1891. Często wyjeżdżał na zlecenie dyrekcji WTR za granicę, aby zapoznać się z repertua­rem i sposobem inscenizacji na scenach franc:, ang. i niemieckich. 1 VI 1876 obchodził jubileusz trzydzie­stopięciolecia pracy, a 2 II 1892 jubileusz pięćdziesię­ciolecia. Był też ceniony jako nauczyciel śpiewu; od 1859 uczył w szkole przy WTR, a potem wykładał grę scen. i deklamację dla śpiewaków w warsz. Instytu­cie Muzycznym. 14 XI 1854 ożenił się z Walerią Biskupską.
Wg J.T.S. Jasińskiego "głos tenorowy dźwięczny, czysty, intonacja pewna, postać przyjemna były piękny­mi przymiotami młodego i chciwego pracy śpiewaka". Występował m.in. w takich partiach jak: Zampa ("Zampa"), Masaniello (Niema z Portici""), Ottokar (Wol­ny strzelec""), Sewer (Norma"), Almaviva ("Cyrulik sewil­ski"), Edgar ("Łucja z Lammermooru"), Raul ("Hugonoci"), Ernesto ("Don Pasquale"), Stach ("Krakowiacy i Górale"). Niekiedy występował też w partiach barytonowych, jak np. Karol ("Ernani"), partia tyt. w "Makbecie". Ok. 1858 wskutek ciężkiej choroby stracił na pewien czas głos i odtąd występował tylko w lżejszych partiach ope­rowych jak np. Dzidzi ("Hrabina") oraz w operetkach m.in. w "Małżeństwie przy latarniach". Największe zasługi położył jako reżyser operowy. Re­żyserował m.in. pierwsze na scenie warsz. przedsta­wienia "Halki", "Strasznego dworu", "Aidy", "Trubadura", "Fausta". Wprowadził też na scenę T. Wielkiego pierwsze operetki Offenbacha, m.in. "Małżeństwo przy latarniach", "Piękną Helenę". Wg J.T.S. Jasińskiego jako reżyser "do­wiódł niejednokrotnie wielkiej znajomości sceny, a przy wykształceniu umysłowym, posiadaniu kilku języków [...] stał się znakomitą podporą w utrzymaniu opery". Tłumaczył libretta wielu oper, jak np. "Paola", "Betli", a także operetek, jak "Orfeusz w piekle", "Sinobrody".
Bibl.: Filler: Operetka; Owerłło; Rulikowski: Teatr warsz.; Sowiński: Słownik muzyków; SMP; EMTA 1889 nr 290, 1892 nr 435 (il.), 1893 nr 533 (il.); Kur. warsz. 1876 nr 120.
Ikon.: F. Tegazzo: Portret, lit. - MTWarszawa, również Mu­cha 1876 nr 24; Fot. pryw. -IS PAN.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973

Pracownia

X
Nie jesteś zalogowany. Zaloguj się.
Trwa wyszukiwanie

Kafelki

Nakieruj na kafelki, aby zobaczyć ich opis.

Pracownia dostępna tylko na komputerach stacjonarnych.

Zasugeruj zmianę

x

Używamy plików cookies do celów technicznych i analitycznych. Akceptuję Więcej informacji