Osoby

Trwa wczytywanie

Stella Pokrzywińska

POKRZYWIŃSKA Stella, właśc. Stefania Maria Pokrzywa, I voto Strzałkowska, II voto Pawlak (13 V 1920 Warszawa - 20V 2003 Warszawa), tancerka, primabalerina, choreograf, pedagog, kierownik baletu.
W roku 1928 rozpoczęła naukę w Szkole Artystyczno-Baletowej przy Teatrze Wielkim w Warszawie w klasie prof. Marii Sznarowskiej, następnie w klasie dyrektora Piotra Zajlicha. Jako dziewięciolatka zaczęła występować na scenie Opery Warszawskiej jako tzw. "cudowne dziecko". Mając 10 lat, otrzymała od dyrekcji szkoły tzw. "Fei gwarantowane" - rodzaj pensji i zwolnienie z opłat. Tańczyła m. in. w spektaklach: "Chopiniana", "Wesele w Ojcowie", "Zaczarowany Flecik", "Pan Twardowski", "Lo Fille du Donabe", "Wieszczka Lalek", "Kleks", "Aida", "Dama Pikowa", "Halka", "Syrena" i "Noc w Wenecji". Brała także udział w wielu koncertach, m.in. w galowym koncercie na Zamku Królewskim, w którym tańczyła Pannę Młodą w balecie "Wesele w Ojcowie".
W 1934 roku, mając 14 lat, ukończyła z odznaczeniem Szkołę Artystyczno-Baletową i została zaangażowana jako solistka baletu Opery Warszawskiej, gdzie występowała do wybuchu wojny w 1939 roku, z przerwą w sezonie 1937/38 wypełnioną występami z Polskim Baletem Reprezentacyjnym, kierowanym przez Bronisławę Niżyńską, na scenach zagranicznych: w Paryżu (zdobywając Grand Prix na Wystawie Światowej), Londynie (w Coven Garden), Berlinie, Brukseli i 30 innych miastach. Uczestniczyła w Międzynarodowych Konkursach Tańca: klasycznego i charakterystycznego. Szlifowała swoje umiejętności studiując taniec klasyczny w Paryżu, tańce hiszpańskie z grą na kastanietach, tańce orientalne i tzw. taniec wyzwolony w Paryżu i Berlinie.
W maju 1939 roku zdobyła II nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Tańca w Brukseli. Ten sukces zaowocował zaproszeniem do Opery Paryskiej przez wybitnego twórcę sztuki francuskiej Serge Lifara.
W czasie II wojny światowej mieszkała w Warszawie. Występowała na popołudniowych koncertach artystyczno-baletowych. Jednocześnie udzielała konspiracyjnych lekcji tańca młodym adeptom sztuki baletowej.
Po wojnie wróciła na scenę. W 1946 roku została solistką baletu w Teatrze Muzyczno-Operowym w Warszawie przy ul. Marszałkowskiej. Występowała w operach i baletach, m. in. "Halce", "Fauście", "Chopenianach", "Weselu w Ojcowie" (rola Panny Młodej, z Leonem Wójcikowskim jako partnerem).
Od wrześniu 1948 otrzymała angaż w Operze Poznańskiej jako primabalerina i pedagog baletu. Występowała w operach i baletach: "Goplana", "Halka", "Straszny Dwór", "Aida", "Carmen", "Traviata", "Faust z Nocą Walpurgii", "Kniaź Igor", "Od bajki do bajki", "Karnawał", "Pieśń o Ziemi", "Pory Roku", "Suita hiszpańska", "Swanewit", "Paw i dziewczyna". Współpracowała wówczas także z Poznańską Estradą i Filmem Polskim (m. in. przy realizacji filmu " Warszawska premiera").
W 1952 roku została primabaleriną i pedagogiem baletu w Operze Bałtyckiej. Rozpoczęła także pracę pedagogiczną w Szkole Baletowej w Gdańsku. Prowadziła klasy: VIII i IX. Przygotowywała młodzież do udziału w festiwalach i konkursach, układała ich repertuar baletowy, tworzyła choreografie.
W 1957 roku wróciła na scenę Opery Poznańskiej. Tańczyła pierwsze partie baletów: "Śpiąca Królewna", "Fontanna Bachczysaraju", "Jezioro łabędzie" i w całym repertuarze baletowym opery. W 1958 opracowała scenariusz, inscenizację i choreografię do baletu "Czarodziejska miłość" Manuela de Falli, w którym tańczyła także rolę Candelas. Rozpoczęła także pracę w Państwowej Operetce w Poznaniu na stanowisku pedagoga baletu, później jako kierownik baletu, pedagog i choreograf. Dla tej sceny w 1961 roku opracowała inscenizację i choreografię operetki "Niespokojne Szczęście" (którą emitowała też poznańska telewizja). W tym samym 1961 roku opracowała choreografię baletu "Uczeń czarnoksiężnika" Paula Dukasa dla poznańskiej telewizji.
Jako choreograf współpracowała z innymi scenami muzycznymi i dramatycznymi w kraju. M. in. dla Teatru Muzycznego w Bydgoszczy opracowała choreografię do "Zemsty nietoperza", dla poznańskich Teatrów Dramatycznych choreografię do sztuk "Zło krąży" i "Nora".
Od 1962 roku była kierownikiem baletu, pedagogiem baletu i choreografem w Teatrze Muzycznym w Łodzi. W tym czasie opracowała choreografie wielu operetek, m. in. "Ja tu rządzę", "Biała akacja", "Can-Can", "Zaczęło się w banku", "Skandal w Londynie", "Ptasznik z Tyrolu", "Ułani księcia Józefa", "Piękna Helena". W czasie prób do operetki "Sewastopolski walc" miała wypadek, który uniemożliwił jej współpracę zaproponowaną przez radzieckiego kompozytora K.Listowa. Współpracowała także jako choreograf z łódzkim Teatrem 7.15 (m. in. "Pani prezesowa") i operetką lubelską ("Mój przyjaciel Bunbury").
W 1967 roku wróciła do Warszawy. Rozpoczęła pracę w Państwowej Szkole Baletowej, prowadziła w niej m. in. klasę tzw. eksperymentalną. Jednocześnie była kierownikiem i pedagogiem baletu w Operze Objazdowej w Warszawie. Opracowała choreografię do opery "Halka". Od 1975 była kierownikiem baletu Operetki Warszawskiej. Przez wiele lat była członkiem i działaczem ZASP-u, należała do Komisji Weryfikacyjnej. Była także członkiem ZAiKS-u.

10 zdjęć w zbiorach :+

Pracownia

X
Nie jesteś zalogowany. Zaloguj się.
Trwa wyszukiwanie

Kafelki

Nakieruj na kafelki, aby zobaczyć ich opis.

Pracownia dostępna tylko na komputerach stacjonarnych.

Zasugeruj zmianę

x

Używamy plików cookies do celów technicznych i analitycznych. Akceptuję Więcej informacji