Osoby

Trwa wczytywanie

Stefania Kornacka

Stefania Kornacka, właśc. Około-Kułak (22 grudnia 1900 Warszawa – 16 września 1996 Konstancin-Jeziorna)

aktorka

Była wychowanką warszawskiego Instytutu Reduty (1923–25), brała udział w pracach artystycznych Teatru Reduta w Warsza­wie i Wilnie (1924–28). Wystąpiła w kilkuna­stu premierach, m.in. jako: Panna Młoda (Wesele Wyspiańskiego), Harfiarka (Wyzwolenie Wy­spiańskiego), Zaza (Książę Niezłomny Słowac­kiego), Felcia (Żeglarz Szaniawskiego), Syl­wia (Romantyczni Rostanda), Maria (W ma­łym domku Rittnera), Klara (Śluby panieńskie Fredry), Wojewodzianka (Zaczaro­wane koło Rydla), Marysia (Ptak Szaniaw­skiego).

Latem 1926 występowała, m.in. w Ło­wiczu, z Stefanem Ordęgą w roli Anny (Świt, dzień i noc Niccodemiego). W 1928 zdała aktorski egzamin ZASP-u. Zaangażowana w tym sa­mym roku przez Tadeusza Skarżyńskiego do Teatru Miej­skiego w Płocku, zagrała z powodzeniem Pan­nę Młodą w widowisku Wesele na Kurpiach Skierkowskiego, które zdobyło ogromną popu­larność na terenie całego kraju. Po gościnnych występach w Warszawie (wrzesień), na scenie Teatru Polskiego oraz w sali późniejszego Teatru Ate­neum, została w sezonie 1928/29 przyjęta do Zes­połu Placówki Żywego Słowa pod kierownictwem Janiny Gór­skiej i Mieczysława Szpakiewicza. Wzięła udział w premierze Wandy Norwida, zagrała Zosię (Ślu­by Górskiego), ale wkrótce wróciła do zespołu Skarżyńskiego i udała się w kolejny objazd po Polsce z Weselem na Kurpiach, odwiedzając m.in. Kalisz (kwiecień 1929). W sezonach 1929/30 i 1930/31 występowała w Teatrze Polskim w Kato­wicach, w takich rolach, jak: Julia (Stary ka­waler Korzeniowskiego), Tereska (Wesele na Górnym Śląsku Ligonia i Kubiczka), Kazio (Żołnierz królowej Madagaskaru Dobrzań­skiego), Niusia (Wicek i Wacek Przybylskiego), Zuzia (Zakochani Flersa i Caillaveta).

Nastę­pnie, aż do II wojny światowej grała na scenach warszawskich: w latach 1931–32 w Teatrze na Chłodnej np. Bertę (Świerszcz za kominem wg Dickensa) i Melę (Moralność pani Dulskiej Zapolskiej) oraz w Teatrze Polskim: Izabellę (Elżbieta, królowa An­glii Brucknera), Zojkę (Defraudacja Kataje­wa) i Pokojówkę (Pigmalion Shawa), w latach 1932–34 w Teatrach Kameralnym, Rozmaitości, Narodowym, Nowym, Nowej Komedii: Klaudię (Płaszcz Go­gola), w sezonie 1934/35 w Teatrze Ateneum: Zosię (Ułani księcia Józefa Mazura) i Wandę (Grube ryby Bałuckiego), w sezonie 1935/36 znów w Teatrze Kameralnym: Helenkę (Ponad śnieg Żerom­skiego) i Kai (Budowniczy Solness Ibsena), w sezonie 1936/37 w zespole TKKT, w Stołecz­nym Teatrze Powszechnym, w sezonie 1937/38 w Teatrze Letnim.

W czasie okupacji niemieckiej zajmowała się handlem, w 1944 znalazła się w Lublinie, gdzie wstąpiła do Teatru Wojska Polskiego. W gra­nym tamże oraz w Krakowie i Łodzi, Weselu Wyspiańskiego występowała w roli Kliminy (sez. 1944/45).

Po wojnie związana była z teatrami warszawskimi: w latach 1945–49 grała w Miejskich Teatrach Dra­matycznych, m.in.: Annę (Dwa teatry Szania­wskiego), Bellę Charles (Głęboko sięgają ko­rzenie d’Usseau i Gowa), Panią Perrichon (Po­dróż pana Perrichona Labiche’a i Martina), Mrs Watty (Zieleni się zboże Williamsa), a po rozwiązaniu MTD, w sezonie 1949/50 występowa­ła w warszawskim Teatrze Powszechnym w roli Jagnieszki (Zieleni się zboże). W latach 1950–55 w Teatrze Dzieci Warszawy, potem pn. Teatr Nowej Warszawy, gdzie m.in. zagrała: Annę (Sprawa Anny Kosterskiej Lubeckiego) i Pannę Tox (Dombey i syn wg Dickensa). W latach 1955–57 była aktorką Teatru Młodej Warszawy, od 1957 do emerytury, na którą przeszła w 1964, Teatru Klasycznego. Występowała, m.in. jako: Niania (Dzikie łabę­dzie Jeżewskiej), Maciejowa (Popas króla je­gomości Grzymały-Siedleckiego), Rozalia (Umówiony dzień Dybowskiego), Szarkowa (Sto dni małżeństwa Gergely), Staruszka (Miecz Damoklesa Hikmeta), Starsza Pani (Krzywe lustra Bystrzyckiej).

W 1970 opubli­kowała Opowiadania aktorki oraz Teorię w to­mie wspomnień O zespole Reduty 1919–1939. Mieszkała w Schronisku Artystów Wetera­nów Scen Polskich w Skolimowie.

Źródło: Almanach Sceny Polskiej 1996/97, tom XXXVIII, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2002. Rozwinięto skróty stosowane w oryginale.

18 zdjęć w zbiorach :+

Pracownia

X
Nie jesteś zalogowany. Zaloguj się.
Trwa wyszukiwanie

Kafelki

Nakieruj na kafelki, aby zobaczyć ich opis.

Pracownia dostępna tylko na komputerach stacjonarnych.

Zasugeruj zmianę

x

Używamy plików cookies do celów technicznych i analitycznych. Akceptuję Więcej informacji