Osoby

Trwa wczytywanie

Julian Wołoszynowski

WOŁOSZYNOWSKI Julian, pseud. J. Łukasze­wicz (4 IV 1898 Serby na Podolu - 16 XII 1977 Warszawa), aktor, kierownik lit. teatru. Był synem Joachima W., ziemianina, i Marii z Łukaszewiczów, mężem aktorek: najpierw Zofii Wołoszynowskiej (zob. t. 1), potem Marii Dulęby (zob. t. 1). W 1917 ukończył w Kijowie gimn., nast. studiował prawo na uniwersytecie. W 1916-17 występował w kijowskim T. Studya S. Wysockiej, m.in. jako Filon w "Balladynie"; w 1918-19 (pod pseud. Łukasze­wicz), nadal pod kier. Wysockiej, w T. Polskim i w Młodym T. Polskim w Kijowie grał m.in. Ge­niusza ("Wyzwolenie") i Orestesa ("Elektra" H. Hofmannsthala). W 1919 przeniósł się do Warszawy, kontynuował studia na Uniw. Warszawskim. Do ok. 1924 występował sporadycznie w T. Rozmaitości i w Reducie, np. jako On ("Przechodzień"), Aniołek straszny ("Straszne dzieci"). Brał udział w wojnie 1920. W tymże roku debiutował jako poeta w dzien­niku "Naród". W 1921 współdziałał w organizowa­niu eksperymentalnej sceny Elsynor w T. Małym w Warszawie. W sez. 1923/24 był wymieniany (pod nazwiskiem W.) w zespole aktorów T. Komedia. Później poświęcił się wyłącznie pracy literackiej. Jako krytyk teatr. współpracował z czasopismami: "Rzecz­pospolita", "Comoedia", "Epoka", "Gazeta Polska". Seria jego artykułów skierowanych przeciw A. Szyfmanowi, drukowanych w "Gazecie Polskiej", zakoń­czyła się pojedynkiem 3 VII 1931. W listopadzie 1932 W. był członkiem jury konkursu teatr. w ro­cznicę śmierci Wyspiańskiego. Od 1932 współpraco­wał z Wojskowym Instytutem Naukowo-Oświatowym. W 1936-38 był red. działu kultury i sztuki w "Polsce Zbrojnej". Po powstaniu warsz. zamieszkał w Krakowie. Brał tam udział w próbach reaktywo­wania Reduty. Od 1945 współpracował z "Dzienni­kiem Polskim". W 1946 był kier. lit. T. Kameralnego TUR. W 1947 wrócił do Warszawy. Współpracował z "Teatrem" (1947-49) i "Dialogiem". Wydał m.in. "Teatr miniatur" (Warszawa 1962) oraz "Szkice teatralne i literackie" (Kraków 1970).
Bibl.: Almanach 1976/77; Iwaszkiewicz: Wysocka; Krasiński: Warsz. sceny; Z. Nałkowska: Dzienniki t. 3, Warszawa 1980 (H. Kirchner); Orlicz (il.); Orzechowski: Stary Teatr; Simon: Spis przedstawień Reduty s. 210; SWPP seria 1; Szczublewski: Żywot Osterwy; Kur. Warsz. 1922 nr 108; Polska Artyst. 1923-24 s. 128; Scena Pol. 1922 z. 8-10, 11-12; Życie Warsz. 1977 nr 307; Afisze, programy, wycinki prasowe, IS PAN.
Ikon.: Fot. - MTWarszawa.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994

Julian Wołoszynowski
Krypt.: J. Łukaszewicz
Ur. 4 IV 1898 w Serbach na Podolu, zm. 16 XII 1977 w Warszawie.
Prozaik, krytyk teatralny i literacki, dramatopisarz, poeta, satyryk, aktor teatralny, kier. literacki teatru, varsavianista, tłumacz.
Był synem Joachima, jednego z pierwszych organizatorów ruchu spółdzielczego na Podolu, także dziennikarza i Marii z Łukaszewiczów, osoby aktywnej społecznie, która wspierała męża w działalności społecznikowskiej. Dzieciństwo spędził w majątku Serby. W 1910 rodzice przenieśli się do Kijowa, umożliwiając mu dalszą edukację. Tu uczył się najpierw w Gimnazjum Kijowskim, a po jego ukończeniu studiował prawo na Uniwersytecie św. Włodzimierza. Jeszcze jako gimnazjalista związał sie z Teatrem Studya Stanisławy Wysockiej i pod pseudonimem Łukaszewicz występował w kijowskich: Teatrze Polskim i Małym. Po maturze podjął na krótko współpracę z Juliuszem Osterwą, który prowadził w Kijowie Teatr Rychłowskiego i wystąpił na scenie w kilku rolach. Od 1919 zamieszkał w Warszawie, gdzie kontynuował studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim, któryh jednak nie ukończył. W 1921 należał do grona organizatorów eksperymentalnego Teatru Elsynor w Teatrze Małym. Po wojnie polsko-bolszewickiej, w której brał udział, zaangażował się w życie teatralne stolicy. W 1922 zatrudnił się w Teatrach Miejskich kierowanych przez Jana Lenartowicza, do 1924 sporadycznie występował w Teatrze Rozmaitości za dyrekcji Michała Tarasiewicza oraz w Teatrze Komedia. Odnowił także kontakty z Osterwą, grając w Teatrze Reduta m.in. jako On w "Przechodniu" Bogdana Katerwy oraz jako Aniołek w "Strasznych dzieciach" Karola Huberta Rostworowskiego. W roku 1924 zrezygnował z aktywności zawodowej jako aktor i poświęcił się działalności literackiej, dziennikarskiej i krytycznoteatralnej.
Praktykę recenzencką rozpoczął w 1924 w "Rzeczpospolitej". Jako krytyk teatralny współpracował także z innymi wychodzącymi w dwudziestoleciu czasopismami: "Comoedią" (1926), "Epoką" (1926-1929), w której pełnił funkcję referenta teatralnego i prowadził stałą rubrykę "Dookoła teatru" oraz z "Gazetą Polską" (1929-1932). W latach 1936-1938 był redaktorem działu kultury i sztuki w "Polsce Zbrojnej", jako współpracownik Wojskowego Instytutu Naukowo-Oświatowego. Był także jurorem w konkursie teatralnym ogłoszonym w 25 rocznicę śmierci Wyspiańskiego. Równolegle z działalnością recenzencką oraz satyryczną (w latach 1926-1928 współpracował z "Cyrulikiem Warszawskim") Wołoszynowski prowadził także aktywną, zwłaszcza w drugiej połowie lat dwudziestych, działalność literacką. Jako prozaik debiutował w 1926 tomikiem poetyckim pt. "Okulary". W kolejnych latach ogłosił drukiem powieść poetycką o Twardowskim, powieść biograficzną "Słowacki" i najsłynniejszą swą powieść historyczną "Rok 1863", nominowaną do państwowej Nagrody Literackiej, która przyniosła mu miano prekursora twórczości kresowej.
Po powstaniu warszawskim, przejściu obozu w Pruszkowie, Wołoszynowski znalazł schronienie w Krakowie, gdzie wraz ze swoją wieloletnią partnerką Marią Dulębą włączył się aktywnie w proces odbudowy życia teatralnego. Brał udział w próbach reaktywowania Reduty, kandydował z ramienia ZLP na stanowisko kierownika literackiego Teatru im. J. Słowackiego. Od 1946 funkcję tę sprawował w Teatrze Kameralnym Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych (TUR). Nadal prowadził także działalność krytycznoteatralną, choć mniej systematycznie. Na łamach "Dziennika Polskiego", redagowanego przez Stanisława Balickiego, w rubryce "Listy z Warszawy" publikował felietony o tematyce literackiej i teatralnej. Po powrocie do Warszawy na krótko podjął także współpracę z "Dialogiem" i "Teatrem". W 1962 ogłosił drukiem zbiór próbek dramatycznych pt. "Miniatury teatralne", a w roku 1970 "Szkice teatralne i literackie", które można uznać za formę kontynuacji twórczości krytycznoteatralnej. Zwolniony z obowiązku recenzenckiego opiniowania bieżących przedstawień, w szkicach mógł skupić sie na teatralnych aspektach przedstawienia, analizie sztuki aktorskiej i prezentacji wielkich osobowości polskiego teatru: Schillera, Wysockiej, Osterwy.
Związki Wołoszynowskiego z teatrem były wielostronne, długotrwałe i zażyłe. Już w młodości zafascynowany sceną, rozwijał swą aktorską pasję najpierw pod okiem wielkiej tragiczki Stanisławy Wysockiej, której partnerował w spektaklach kijowskich, potem zaś w Reducie Juliusza Osterwy, gdzie poznał Marię Dulębę, od 1951 żonę. Choć po zaledwie kilku przedstawieniach zarzucił aktorstwo, w 1938 został mianowany członkiem Nadzwyczajnym Reduty - Przyjacielem.
Znajomość praktyki teatralnej i środowiska artystów teatru nie pozostały bez wpływu na sposób uprawiania przez Wołoszynowskiego działalności krytycznoteatralnej, podobnie jak profil czasopism, z ramienia których zasiadał w fotelu recenzenta. Pisał na ogół recenzje tradycyjne, których centralnym elementem była analiza i interpretacja dramatu, nigdy nie uchodziła jednak jego uwadze rola teatru jako interpretatora dzieła literackiego. Szczególnie wyczulony na sztukę aktorską i reżyserię, starał się choć pobieżnie określić ich znaczenie i rolę w nadaniu przedstawieniu teatralnemu pełnego kształtu i artystycznego wyrazu.
Początkowo Wołoszynowski należał do satelitów Skamandra. Dzielił z członkami tej grupy przekonanie o szczególnym posłannictwie sceny narodowej. Wspierał ich protesty przeciw polityce repertuarowej reprezentacyjnych teatrów stołecznych, zwłaszcza Teatru Polskiego, zbyt często sięgających po francuskie farsy i lekkie komedie, co nie przystawało do ich misji. W myśl tych przekonań na początku lat trzydziestych zaangażował się w spór o fuzję teatrów miejskich w Warszawie z prywatnymi teatrami Arnolda Szyfmana, której był przeciwny. Seria artykułów jego autorstwa, ogłoszonych na łamach "Gazety Polskiej", skierowanych przeciw dyrektorowi Teatru Polskiego Szyfmanowi, zakończyła się pojedynkiem między nimi 3. 0 1931. W tym samym roku Wołoszynowski ponownie zabrał głos w sprawach organizacji życia teatralnego. Dbając o dobro teatru, który traktował jako "instytucję użyteczności publicznej" o ogromnym znaczeniu społecznym i kulturowym, w artykule "Teatralna wieża Babel" starał się mediować między Związkiem Aktorów i Związkiem Dyrektorów i nakłonić je do kompromisu.
Przekonanie o szczególnej roli teatru "wielkiej rozgłośni społecznej" w kształtowaniu życia zbiorowego Polaków, uczuć narodowych ze szczególną mocą wybrzmiewało jednak nie w artykułach o charakterze interwencyjnym, lecz w recenzjach. W latach trzydziestych Wołoszynowski pozostając pod wpływem środowisk sanacyjnych, szerzących kult Piłsudskiego, opisywał teatr w kontekście propagowanej w tym obozie ideologii, "eksponował wagę romantycznej tradycji i historii jako obszaru czynu, walki, heroizmu" (Szczepkowska, s.167). Stając się rzecznikiem sanacyjnego kultu państwowości, w recenzjach publikowanych w "Gazecie Polskie" i "Polsce Zbrojnej" ujmował przedstawienia na tle kultury i historii narodowej, tropiąc związki dramatu z życiem społecznym. Jedynie w przypadku wielkiej literatury romantycznej Słowackiego i Norwida oraz dzieł Wyspiańskiego, krytyk eksponował walory teatralne omawianych obszernie spektakli. Doskonale zorientowany w najnowszej myśli teatralnej, w dokonaniach niemieckich i rosyjskich twórców takich jak: Craig, Piscator, Reinhardt, Brecht, Jewreinow, Stanisławski, w recenzjach nie starał się ich szczególnie propagować. Uznawał nowoczesne rozwiązania formalne za uzasadnione tylko wówczas, gdy służyły odzwierciedleniu związku sztuki z duchem epoki, z życiem społecznym , gdy współgrały z wrażliwością współczesnego widza. Wobec eksperymentu teatralnego zachowywał dystans, wynikający z przeświadczenia o pierwszorzędnej roli walorów poznawczych i popularyzatorskich sztuki teatru, a nie tylko estetycznych. Szczególną uwagę kierował na przedstawienia folklorystyczne i regionalistyczne, prezentowane w zawodowych teatrach, np. w Ateneum, w wędrownym Teatrze Regionalnym, w Placówce Żywego Słowa. Uznając teatr za podstawowe medium dla ludowej obrzędowości i tradycji, postulował także tworzenie specjalnych zespołów ludowych angażujących etnografów i artystów, co mogłoby przysłużyć się zarówno rozwojowi badań kultury regionalnej, jak i podniesieniu poziomu artystycznego teatralnych grup amatorskich.
W wieloletniej praktyce recenzenckiej omawiał systematycznie spektakle znajdujące się w repertuarze wszystkich warszawskich teatrów dramatycznych, także programy rewiowe i kabaretowe najciekawszych scenek stolicy - Qui Pro Quo, Morskiego Oka i Wesołego Wieczoru. Wyczulony na wybory repertuarowe, w pierwszej kolejności oceniał związki przedstawienia ze współczesnością. W przypadku wystawień dzieł dawnych i klasyki wnikliwie tropił zabiegi adaptacyjne, aktualizację, stylizację, świadczącą o twórczej reinterpretacji i żywym dialogu z tradycją podejmowanym w teatrze; ożywienie dramatu go dla współczesnych poprzez odpowiednią kreację aktorską i koncepcję reżyserską recenzent uznawał bowiem za pierwszorzędny cel teatru. W przypadku utworów mniej znanych omawiał okoliczności ich powstania, kreślił sylwetki autorów, analizował i interpretował dramat w kontekście historycznoliterackim. Żywe zainteresowanie krytyka budził także współczesny dramat, w którym za najważniejsze uznawał podjęcie aktualnie ważkich problemów społecznych i obyczajowych w interesującej formie. W przeciwieństwie jednak do socjologizującej krytyki Tadeusza Żeleńskiego-Boya, Wołoszynowski omawiając dramat nie traktował go tylko jako "zwierciadła życia społecznego". Za równie ważne uznawał bowiem wskazanie miejsca dramatu w ewolucji form literackich, typów komizmu, w tradycji rozwiązań formalnych, konstrukcji postaci, czy wreszcie dawnych konwencji teatralnych. Choć na ogół w jego recenzjach centralne miejsce zajmowała analiza i interpretacja dramatu w różnych kontekstach: społeczno-kulturowym, historycznym, zawsze ich dopełnieniem było choćby zdawkowe omówienie "empirii scenicznej", czyli teatralnej realizacji i ocena dokonań twórców przedstawienia, przede wszystkim aktorów. W ocenach tych najważniejszym kryterium było twórcze podejście do tekstu; dostrojenie formy teatralnej do "formy wewnętrznej" dzieła dramatycznego. Wierne podążanie za autorem lub nowe ujęcie poruszanych w dramacie problemów zawsze było skrzętnie przez krytyka odnotowywane. Własna praktyka teatralna pozwalała recenzentowi rzeczowo opisywać prezentowane przez aktorów sposoby budowania roli, oceniać efekt aktorskich kreacji, który zależny był od dopasowania roli do warunków aktora i umiejętnego zharmonizowania gry zespołowej. Jako wierny uczeń Stanisławy Wysockiej Wołoszynowski był szczególnie wrażliwy na mowę w teatrze, odpowiednie podanie słowa wiązanego i wiersza. Jak podkreślał w jednej z recenzji " ...nie tylko wizualne zadanie ma teatr (...), ale - i to głównie - ożywienia słowa, samego w sobie, bez upiększeń albo obsłonek, gdyż to słowo było na początku w poezji i ono będzie - na końcu" ("Comoedia" 1926, nr 4).
Wołoszynowski uprawiał różne formy publicystyczno-krytyczne, od recenzji rozbudowanej i sprawozdawczej, przez artykuł, również polemiczny, portret aktorski po felieton i szkic. Recenzje z przedstawień wielkiego repertuaru romantycznego i dramatu społecznego przyjmowały charakter akademickiego wywodu, potęgowanego przez język pojęciowy, wyszukaną stylistykę (z dominującym tonem patetycznym i podniosłą retoryką), łacińskie sentencje wplecione w tekst lub w formie motta i obfitowały w bogaty materiał historycznoliteracki oraz teatralny. W wielu wypowiedziach krytycznych akademicki ton ulegał rozbrojeniu poprzez użycie metafory, żartu, oryginalnego epitetu (np. "dekameronowskie akcesoria", "aktor-cacko"), porównania, czy ciekawego neologizmu (recenzent lubował się w "izmach" własnej konstrukcji, np. "duch meyercholdowszczyzny", niebezpieczeństwo "maeterlinckowania"). Wymagały one od czytelnika pewnej erudycji i znajomości konwencji. W innym trybie pisane były sprawozdania i recenzje z lekkich teatrzyków, w których dominowały konkretne oceny, często krytyczne, oraz informacja o tym, czy warto obejrzeć spektakl, wzmocniona opisem reakcji zgromadzonej na przedstawieniu publiczności. Wołoszynowski nie lekceważył bowiem potrzeby istnienia teatru popularnego w różnych odsłonach, cenił np. melodramat i uważał, że ta forma ujawnia najgłębsze tęsknoty tłumu w sprawach jednostkowych, godna jest zatem promocji, podobnie jak rodzime komedie polskie.
Krytyka teatralna Wołoszynowskiego, choć wyrasta z tradycji dziewiętnastowiecznych, nie realizuje w pełni wzorca krytyki literackiej o charakterze popularyzatorskim i dydaktycznym. Jest bardziej zróżnicowana zarówno pod względem formy, jak i treści, na co wpływ miały nowe sposoby uprawiania krytyki typowe dla dwudziestolecia międzywojennego (akademicka krytyka Lorentowicza, felietonistyczny styl Boya, impresyjna krytyka Skamandrytów). Na tym tle Wołoszynowski zajmuje osobne miejsce - nowoczesnego tradycjonalisty.
Bibliografia podmiotowa:
Bibliografia ogólna: "Rzeczpospolita" 1924-1925; "Comoedia" 1926; "Epoka",1928-1929; "Gazeta Polska" 1930-1932; "Polska Zbrojna" 1936-1938; "Dziennik Literacki" 1946-1948; "Teatr" 1949; "Dialog"

Bibliografia szczegółowa:
Recenzje teatralne:
"Rzeczpospolita"
Teatr Mały. "Śmierć kochanków". Groteska w 3 aktach L. Chiarellego. Przekład Z.Jachimeckiej, 1924, nr 306, wyd. wiecz.; Teatr Narodowy. Jose Zorilla, "Don Juan". Dramat fantastyczny w 7 odsłonach. Przekład: S.Miłaszewski. Reżyser S.Chaberski, 1924, nr 314, wyd. por.; Teatr Letni. "Zmartwienia Pana Hamelbeina", komedia S.Krzywoszewskiego, 1924, nr 321, wyd. por.; Teatr im. Fredry. "Głośna sprawa", dramat w 6 obrazach d'Ennery i Cormon, 1924, nr 327, wyd. por.; Teatr im. Bogusławskiego, "Skalmierzanki", komedio-opera w 3 aktach J.N. Kamińskiego, 1924, nr 331, wyd. wiecz.; Teatr Mały: "Pan swego serca", dramat w 3 aktach. P.Raynala, Przekład S. Miłaszewskiego, 1924, nr 335, wyd. por.; Teatr im. Fredry. "Agentka bolszewicka", sztuka w 3 aktach W. Maliszewskiego, 1924, nr 342, wyd. por.; Teatr Polski. "Odrodzenie", komedia w 3 aktach F. Schöntana. Reżyseria A. Zelwerowicz, 1924, nr 354, wyd. por.; Warszawskie teatry dramatyczne (przegląd repertuaru za rok 1924), 1925, nr 1, wyd. wiecz. ; Teatr Polski. "W sieci", wesoły dramat w 5 aktach J.A.Kisielewskiego, 1925, nr 12, wyd. por.; Teatr im. Fredry. "Dwie sieroty", dramat w 5 obrazach d'Ennery i Cormon, 1925, nr 16, wyd. por.; Teatr Mały. "Gra", komedia w 3 aktach L.Pirandello. Przekład L.Chrzanowskiego, 1925, nr 18, wyd. por.; Teatr Letni. "Kurnik", komedia w 3 aktach T. Bernarda, 1925, nr 19, wyd. por.; .; Teatr im. Fredry. "Wesoła spółka", krotochwila w 3 aktach Nanceya i Armanta, 1925, nr 25, wyd. por.; Teatr Polski. "Poczekalnia I klasy", komediofarsa w 3 aktach Z.Kaweckiego, 1925, nr 25, wyd. por.; Teatr im. W.Bogusławskiego. "Bandurka - obrazki śpiewające z teki L.Schillera", 1925, nr 40, wyd.wiecz.; Reduta: pierwszy pokaz Instytutu ( sprawozdanie z pokazu młodych adeptów sztuki teatralnej w Instytucie), 1925, nr 46, wyd. por.; Teatr Praski. "Śmierć Okrzei", dramat w 6 odsłonach B. Bakala, 1925, nr 47, wyd. wiecz.; Teatr Mały. "Zamiana", dramat w 3 aktach P.Claudela. Przekład J.Iwaszkiewicza, 1925, nr 53, wyd. por.; Teatr Letni. "Znaleziono nagą kobietę", komedia w 3 aktach A. Birabeau. Przekład W. Perzyńskiego, 1925, nr 54, wyd. por.;
Teatr im. Fredry. "Jan Maciej Karol Wścieklica", tragedia bez trupów w 3 aktach S.I.Witkiewicza, 1925, nr 58, wyd. por.; Teatr Narodowy. "Uciekła mi przepióreczka", komedia w 3 aktach S.Żeromskiego, 1925, nr 61, wyd. wiecz.; Teatr Praski. "Jak budowano Polskę", komediosatyra polityczna J.Jeremi, 1925, nr 61, wyd. wiecz.; Teatr Polski. "Romans kryminalny", komedia w 3 aktach z prologiem J.Kaisera. Przekład T. Światka, 1925, nr 68, wyd. wiecz.; Teatr Praski. "Fałszywe dolary", wodewil w 4 obrazach Jastrzębca i Cybulskiego, 1925, nr 70, wyd. wiecz.; Teatr Polski. "Diabeł i kaczmarka", komedia fantastyczna w 3 aktach S.Krzywoszewskiego, 1925, nr 82, wyd. wiecz.; Teatr Letni. "Wygnany Eros", fantastyczna groteska w 4 aktach z prologiem T. Konczyńskiego, 1925, nr 83, wyd. por.; Teatr Praski. "Nieznany Żołnierz", dramat w 3 aktach z epilogiem B. Bakała, 1925, nr 84, wyd. por.;
"Comoedia"
Sezon jesienny Teatrów Miejskich [rec. "Hetmana Żókiewskiego" K. Brończyka], Teatr Mały. "Mój ojciec miał słuszność", S.Guitry,1926, nr 1; Teatr Narodowy. "Polityka i miłość", komedia J.Rączkowskiego, 1926, nr 2; [rec. "Cherubina z piekła" J. Germana, "Comoedia" 1926, nr 4; Teatr Mały. "Orzeł czy reszka", P. Verneuill'a, 1926, nr 5; Teatr Narodowy. "Faust" J.W.Goethego, 1926, nr 6; Teatr Narodowy. "W cichym dworze" L.H.Morstina; "Róża" S. Żeromskiego, 1926, nr 8; Teatr Narodowy. "Księżniczka żydowska" W. Grubińskiego, 1926, nr 9; Teatr Mały. "Kobieta, wino i dancing", komedia w 3 aktach S. Kiedrzyńskiego, 1926, nr 11; Teatr im. Bogusławskiego. "Cyrulik sewilski" Beaumarchais, Teatr Polski, "Król Dagobert", Rivoire'a, 1926, nr 12; Teatr Letni. "Papa się żeni" W. Rapackiego, 1926, nr 13; Teatr im. Bogusławskiego. "Nie-Boska komedi" Z .Krasińskiego, "Burza" W. Szekspira, 1926, nr 14; Teatr Letni. "Puchar wędrowny" Z. Nowakowskiego, "Dobrze skrojony frak" G. Dregely, 1926, nr 17; Teatr im. Bogusławskiego. "Napoleon w szlafrok" E. Bozdecha, 1926, nr 18; Teatr Mały. "Klątwa" S. Wyspiańskiego, 1926, nr 28.
"Epoka"
Teatr Polski. "Hukus-Pokus". Trzy akty z prologiem i epilogiem K. Goetza. Przekład A. Waldenbergowej. Inscenizacja K. Borowskiego, 1928, nr 215; Teatr Narodowy. "Pan Brottonneau". Komedia w 3 aktach R. de Flersa i G.A Caillaveta. Reżyseria S. Jaracz, 1928, nr 228; Teatr Letni. "Wesele Fonsia". Krotochwila w 3 aktach R. Ruszkowskiego. Reżyseria J. Janusza, 1928, nr 231; Teatr Polski. "Tamten". Dramat w 5 aktach G. Zapolskiej. Reżyseria K. Borowskiego, 1928, nr 241; Teatr Mały. "Kochanek Pani Vidal". Komedia L. Verneuil'a. Reżyseria A. Węgierki, 1928, nr 245; Teatr Letni. Występ włoskiego teatru marionetek. Teatro dei Piccolo, 1928, nr 252; Teatr Narodowy. "Dziękuje za służbę". Komedia w 3 aktach W. Perzyńskiego. Reżyseria E. Chaberskiego, 1928, nr 261; Teatr "Palcówka Żywego Słowa". "Wanda". Rzecz w obrazach C.K. Norwida, 1928, nr 280; Teatr Polski. Dramat w 3 aktach F. Langera. Przekład A.B. Dostała. Reżyseria L.S. Schillera, 1928, nr 287; Teatr Letni. "Premiowana piękność". Krotochwila w 3 aktach W. Jastrzębca-Zalewskiego. Reżyseria J. Janusza, 1928, nr 290; Teatr Mały. "Słomiani wdowcy". Komedia w 3 aktach A. Hopwooda. Przekład J. Gawlikowskiego. Reżyseria K. Borowskiego, 1928, nr 292; Wyspa na chmurnej północy Teatr Narodowy. "Pan Jowialski". Komedia w 4 aktach A. Fredry. Reżyseria E. Chaberskiego, 1928, nr 206; Teatr Ateneum. "Śluby". Dramat w 7 obrazach A. Górskiego w wykonaniu zespołu "Placówka żywego słowa", 1928, nr 311; Teatr Polski. "Witaj Jutrzenko swobody". Uroczyste przedstawienie dla uczczenia niepodległości, 1928, nr 311; Teatr Mały. "Murzyn warszawski". Komedia w 3 aktach A. Słonimskiego. Reżyseria K. Borowskiego, 1928, nr 333; Teatr Narodowy. "Lelewel". Dramat w 5 aktach S. Wyspiańskiego. Reżyseria E. Chaberskiego, 1928, nr 334; Teatr Polski. "Ostatnia nowość". Komedia w 4 aktach E. Bourdet'a. Przekład T. Boya-Żeleńskiego. Reżyseria J. Leszczyńskiego, 1928, nr 334; Teatr Ateneum. "Kwadratura koła". Komedio-satyra w 3 aktach W. Katajewa. Przekład H. Pilichowskiej. Reżyseria J. Kochanowicz, 1928, nr 342; Teatr Letni. "Kokoty z towarzystwa". Komedia w 3 aktach F. Lonsdale'a. Przekład J.B. Rychlińskiego, 1928, nr 345; Teatr Nowy. "Kostium Arlekina". Sztuka w 3 aktach A. Rybickiego. Reżyseria A. Zelwerowicza (inauguracja Teatru Nowego), 1928, nr 347; Teatr Narodowy. "Spoczynek dnia siódmego". Legenda dramatyczna P. Claudela. Przekład S. Godlewskiego. Reżyseria W. Radulskiego, 1928, nr 349; Teatr Polski. "Włamanie". Sztuka w 3 aktach A. Grzymały -Siedleckiego. Reżyseria S. Stanisławski, 1929, nr 10; Teatr Polski. "Cudowny pierścień". Bajka J. Warneckiego. Teatr Narodowy. "Brat marnotrawny". Komedia O. Wilde'a, 1929, nr 16; Teatr Ateneum. "Złamana drabina". Komedia w 3 aktach J. Borra i P. Gavaulta. Tłumaczenie Z.T. Rottnerowie. "Placówka żywego słowa", 1929, nr 19; Teatr Nowy. "Adwokat i róże". Komedi w 3 aktach J. Szaniawskiego. Reżyseria A. Zelwerowicza. 1929, nr 35; Teatr Letni. "Panienka z dansingu". Komedia w 3 aktach S. Krzywoszewskiego. Reżyseria E. Chaberskiego, 1929, nr 35; Teatr Polski. "Dwaj panowie B.". Komedia w 3 aktach M. Hemara. Reżyseria K. Borowskiego 1929, nr 44; Teatr Narodowy. "Fantazy czyli nowa Dejanira". Dramat J. Słowackiego. Reżyseria J. Osterwy, 1929, nr 45; Teatr Ateneum. "Oberżystka". Komedia w 3 aktach C. Goldoniego. Tłumaczenie L. Staffa. Reżyseria H. Zelwerowiczówny, 1929, nr 47. Dookoła teatru [ "Miłość bez grosza" S. Kiedrzyńskiego w Teatrze Polskim w Wilnie], 1929, nr 54; Teatr Mały. "Miłość bez grosza". Komedia w 3 aktach S. Kiedrzyńskiego. Reżyseria S. Stanisławskiego, 1929, nr 60; Teatr Ateneum. "Wilki" (Morituri). Dramat w 3 aktach R. Rollanda w wykonaniu zespołu "Placówka żywego słowa". Przekład J. Brodzkiego. "Placówka żywego słowa", 1929, nr 82; Teatr Narodowy. "Król Stefan Batory". Dramat w 8 odsłonach S. Szpotańskiego. Reżyseria L. Solskiego, 1929, nr 84; Teatr Polski. "Samuel Zborowski". Dramat w 8 obrazach J. Słowackiego. Reżyseria L. Schillera, 1929, nr 94; Teatr Letni. "Zakład o miłość". Komedia w 3 aktach G. Beylina. Reżyseria L. Różyckiego 1929, nr 120; Teatr Narodowy. "Radziwiłł Panie Kochanku". Komedia w 3 aktach J. I. Kraszewskiego. Reżyseria E. Chaberskiego, 1929, nr 125; Teatr Polski. "Opera za 3 grosze". Widowisko z muzyką w 8 obrazach z prologiem J. Gaya. Układ sceniczny B. Brechta. Muzyka K. Weilla. Przekład O. Winbruna i W. Broniewskiego. Inscenizacja i reżyseria L. Schillera, 1929, nr 126; Teatr Polski. "Rozum i głupstwo". Komedia w 3 aktach W. Perzyńskiego. Reżyseria K. Borowskiego, 1929, nr 136; Teatr Ateneum. "Wyzwanie". Sztuka B. Gorczyńskiego, 1929, nr 149; Teatr Polski. "Wielki Kram". Komedia polityczna w 3 aktach G.B. Shawa. Przekład F. Sobieniowskiego. Reżyseria K. Borowskiego, 1929, nr 183; Teatr Polski. "Bolesław Śmiały". Dramat w 3 aktach S. Wyspiańskiego. Widowisko podług inscenizacji S. Wyspiańskiego, 1929, nr 192; Teatr Polski. "Cud mniemany czyli Krakowiacy i górale". Opera w 3 aktach W. Bogusławskiego z muzyką J. Stefaniego, 1929, nr 199; Teatr Mały. "Para nie para". Komedia w 3 aktach Z. Kaweckiego. Reżyseria J. Leszczyńskiego, 1929, nr 210; Teatr Narodowy. Uroczyste przedstawienie ku czci W. Bogusławskiego. Reżyseria W. Radulskiego, 1929, nr 211; Teatr Polski. "Artyści." sztuka w 3 aktach G.M. Wattersa i A. Hopkinsa. Przekład S. Kuleszewskiej. Przeróbka sceniczna M. Hemara. Reżyseria K. Borowskiego, 1929, nr 221; Teatr Letni. "Proces Mary Dugan". Rozprawa Sądowa w 3 aktach B. Veilera. Przekład E. Chaberskiego. Reżyseria J. Warneckiego, 1929, nr234; Teatr Ateneum. "Sprawa Jakubowskiego". Sztuka w 3 aktach E. Kalkowskiej. Przekład J. Brodzkiego. Reżyseria J. Strachockiego, 1929, nr 253; Teatr Mały. "Koniec Pani Cheyney". Komedia w aktach F. Lonsdale'a. Przekład N. Niovilli. Reżyseria K. Borowskiego, 1929, nr 257; Teatr Ateneum. "Hinkemann". Sztuka w 3 aktach E. Tollera. Przekład L. Feinera. Reżyseria A. Sochy, 1929, nr 278; Teatr Narodowy. Obchód ku czci K. Pułaskiego. "Pieśń Konfederatów Barskich" Słowackiego. "Konfederaci Barscy" - fragment dramatyczny w 2 aktach A. Mickiewicza. Reżyseria J. Węgrzyn, 1929, nr 283; Teatr Letni. "Wywczasy Donżuana". Krotochwila w 3 aktach K. Wroczyńskiego. Reżyseria J. Warneckiego, 1929, 285; Teatr Narodowy. "Niespodzianka" K.H. Rostworowskiego. Reżyseria L. Solskiego, 1929, nr 288; Teatr Narodowy. "Sprawa dra Hieronima". Sztuka S. Szpotańskiego. Reżyseria E. Chaberskiego 1929, nr 290; Teatr Polski. "Pan Topaz". Sztuka w 4 aktach M. Pagnola. Reżyseria K. Borowskiego, 1929, nr 292; Teatr Mały. "Olimpia". sztuka w 3 aktach F. Molnara. Przekład Z. Kleszczyńskiego. Reżyseria J. Leszczyńskiego, 1929, nr 294.
"Gazeta Polska"
Teatru Ateneum. "Podhale tańczy". Widowisko regionalne w 3 odsłonach z muzyką, śpiewem i tańcami H. Roj-Rytardowej i M. Rytarda. Inscenizacja i reżyseria J. Strachockiego, 1930, nr 5; Z Teatru Letniego. "Książę małżonek". Komedia w 3 aktach L. Xanrola i J. Chancela. Reżyseria T. Frenkla, 1930, nr 11; Z Teatru Narodowego. "Bal w obłokach. Komedia współczesna w 3 aktach S. Miłaszewskiego Reżyseria J. Węgrzyna, 1930, nr 13; Z Teatru Polskiego. "Rywale". Sztuka w 3 aktach M. Andersona i L. Stalingsa. Przekład J. Kossowskiego. Reżyseria K. Borowskiego, 1930, nr 14; Z Teatru Małego. "Wilki w nocy". Komedia w 3 aktach T. Rittnera. Reżyseria S. Stanisławskiego, 1930, nr 20; Z Teatru Nowego. "Magia". Komedia fantastyczna w 3 aktach z prologiem G.K. Chestertona. Przekład W. Horzycy. Reżyseria R. Ordyńskiego, 1930, nr 27; Z Teatru Letniego. "Mąż naszej panienki". Komedia w 3-ech aktach Gustawa Beylina. Reż. J. Warneckiego. Dekoracje A. Aleksandrowicza, 1930, nr 48; Z Teatru Polskiego. "Melodramat". Sztuka w 3 aktach ( 11 obrazach) Henryka Bernsteina. Przekład Z. Kleszczyńskiego. Reżyseria K. Borowskiego. Dekoracje K. Frycza, 1930, nr 49; Z Teatru Regionalnego. "Sandomierskie wesele". Obrzędy weselne ludu sandomierskiego w 3 obrazach. Inscenizacja i reżyseria T. Skarżyńskiego, 1930, nr 53; Z Teatru Małego. "Związek niedobrany". Komedia w 3 aktach B. Shaw'a. Przekład F. Sobieniowskiego. Reżyseria A. Szyfmana, 1930, nr 60; Z Teatru Narodowego. "Don Juan". Sztuka w 3 aktach T. Rittnera. Reżyseria J. Osterwy, 1930, nr 67; Z Teatru Ateneum. "Turandot ( księżniczka chińska)". Groteska baśniowa w 3 aktach z prologie, epilogiem i intermezzami C. Gozziego. Przeróbka poetycka E. Zegadłowicza. Ilustracja muzyczna T Sygietyńskiego. Reżyseria J. Waldena. Dekoracje E. Poreda, 1930, nr 71; Z Teatru Letniego. "Maman do wzięcia". Krotochwila w 3 aktach A. Grzymały-Siedleckiego. Reżyseria E. Chaberskiego, 1930, nr 81; Z Teatru Polskiego. "Dom kobiet". Sztuka w 3 aktach Zofii Nałkowskiej. Reżyseria M. Przybyłko-Potocka. Dekoracje K. Frycza, 1930, nr 83; Z Teatru Nowego. "Kochankowie z Werony". Tragedia romantyczna w 3 aktach J. Iwaszkiewicza. Reżyseria J. Warneckiego, 1930, nr 90; Z Teatru Nowego. "Szalony dzień". Sztuka w 1 akcie Dardamelle. Komedia w 3 aktach E. Mazaud. Przekład G. Beylina. W. Radulskiego 1930, nr 101; Przed "Legionem". Z powodu premiery w Teatrze Wielkim, 1930, nr 102; Premiera w Morskim Oku: "Uśmiech Warszawy", nr 104; Teatr Wielki. "Legion" S. Wyspiańskiego. Scen dwanaście. Reżyseria E. Chaberskiego, 1930, nr 105; Wesoły Wieczór: "Podró naokoło świata", nr 106; Z Teatru Małego ["Piorun z jasnego nieba" S. Kiedrzyńskiego], 1930, nr 107; Z Teatru Narodowego. "Dom serc złamanych". Fantazja w stylu rosyjskim na motywach angielskich w 3 aktach G.B.Shawa. Przekład F. Sobieniowskiego. Reżyseria L. Schillera, 1930, nr 108; Z Teatru Polskiego. "Volpone". Komedia w 3 aktach Ben Jonsona w oprac. S. Zweiga. Przekład R. Centnerszwerowej. Reżyseria R. Ordyńskiego, 1930, nr 114; Z Teatru Ateneum. "Chory z urojenia". Komedia Moliera w trzech aktach z epilogiem. Przekład T. Boya-Żeleńskiego. Reżyseria J. Walden, Premiera w Qui Pro Quo: "Budżet wiosenny", nr 125; 1930, nr 126; Teatr Polski, "Słaba płeć", nr137; Teatr narodowy: "Zły szeląg" B. Winawera, nr 155; Teatr Letni: "Wysoka stawka" Wincentego Rapackiego (syna), nr 158; Teatr Ateneum: "Władza się nie myśli" R. Betscha, nr 159; Z Teatru Narodowego. Przedstawienie uroczyste ku czci Jana Kochanowskiego w 400. rocznicę urodzin. Reżyseria J. Warneckiego, 1930, nr 164; Z Teatru Małego. "Wieczne pióro". Komedia w 3 aktach W. Fodora. Reżyseria K. Borowskiego, 1930, nr 168; Z Teatru Nowego. "Nowa umowa małżeńska". Komedia w 3 aktach G. B. Shawa. Przekład F. Sobieniowskiego. Reżyseria I. Solskiej-Grosserowej, 1930, nr 172; Z Teatru Polskiego. "Gra miłości i śmierci". Sztuka w 3 aktach R. Rollanda. Przekład A. Zagórskiego. Reżyseria A. Węgierki, 1930, nr 180; Teatr Narodowy: "Niebieski lis" F Herczega, nr 181; Teatr Letni: "Ciotka Karola" b. Thomasa, nr 182; Z Teatru Małego. "Lekarz bezdomny". Sztuka w 3 aktach A. Słonimskiego. Reżyseria K. Borowskiego, 1930, nr 185; Z Teatru Ateneum. "Ulica". Sztuka w 3 aktach E. L. Ricea. Przekład S Standego. Reżyseria S. Jaracza, 1930, nr 188; Z Teatru Narodowego. "Spisek Koronacyjny". Akt III "Kordiana" w 10 obrazach z prologiem. Opracowanie sceniczne J. Osterwy, 1930, nr 190; Z Teatru Polskiego [rec. "Przygód dobrego wojaka Szwejka" J.Haška, adapt. M.Hemara], 1930, nr 192; Miłość czy pięść [ rec. "Miłość czy pięść" M. Fijałkowskiego, K. Dunina Markiewicza w Teatrze Małym], 1930, nr 194; Z Teatru Nowego. "Warszawianka". Pieśń z roku 1831 S. Wyspiańskiego. Uroczyste przedstawienie dla uczczenia setnej rocznicy powstania listopadowego. Reżyseria E. Chaberskiego, 1930, 196; Z Teatru Małego. "Lekkomyślna siostra". Komedia w 4 aktach W. Perzyńskiego. Reżyseria S. Stanisławskiego, 1930, nr 198; Z Teatru Letniego. "Pani Ministrowa". Krotochwila w 3 aktach A. Grzymały-Siedleckiego. Reżyseria L. Solskiego, 1930, nr 202; Z Teatru Polskiego. "Romans ministerialny". Komedia w 3 aktach R. Coolusa i A. Riviore'a. Przekład B. Hertz. Reżyseria A. Węgierki, 1930, nr 210; Teatr Narodowy: "dzieje Józefa" W. Perzyńskiego, nr 231; Tetr Letni: "Wszyscyśmy tacy sami" F. Lonsdala, perzeł. W. Horzyca,1930, nr 248; Teatr Narodowy; "Głupi Jakub" T. Rittnera, nr 257; Teatr Polski: "Kawaler Papa" E. Ch. Carpentera, 1930, nr 260; Teatr Ateneum: "Zemsta" A. Fredry, nr 266; Premiera w Morskim Oku: "Parada gwiazd", nr 271; Teatr Mały: "Wieczne pióro" W. Fodora,1930, nr 272; Premiera W Qui Pro Quo: "Zjazd Centrośmiechu", 1930, nr 274; Z Teatru Narodowego ["Młody las" J.A. Hertza], 1930, nr 281; Z Teatru Letniego ["Nie odrzucaj mnie, Madame" S. Kiedrzyńskiego], 1930, nr 297; Teatr Nowy: "Nowa umowa małżeńska" B. Shawa, przeł. F. Sobieniowski, nr 298; Teatr Polski: "Gra miłości i śmierci" R. Rollanda, przeł. A. Zagórski, 1930, nr 301; Teatr Mały: "Lekarz bezdomny" A. Słonimskiego, 1930, nr 305; Teatr Ateneum: "Ulica" E. Rice'a, przeł. St. Stanek, 1930, nr 315; Premiera w Morskim Oku, 1930, nr 320; Quo Pro Quo, 1930, nr 321; Teatr Narodowy: "Spisek koronacyjny"( akt III "Kordiana", oprac. J. Osterwa, nr 329; Teatr Polski, "Noc listopadowa" S. Wyspiańskiego, 1930, nr 331; Teatr Narodowy: "Warszawianka" S. Wyspiańskiego,1930, nr 332; Teatr Mały: Lekkomyślna siostra" W. Perzyńskiego,1930, nr 334; Teatr Letni: "Pani Ministrowa" A. Grzymały - Siedleckiego, 1930, nr 347; Quo Pro Quo: "Myszy bez kota", 1930, nr 354; Teatr Polski: "Romans ministerialny" R. Cooluse'a, A. Riwoire'a, przeł. Hertz,1930, nr 356; Z Teatru Narodowego. "Pan Geldhab". Komedia w 3 aktach i "Nikt mnie nie zna" - komedia w 1 akcie A. Fredry. Reżyseria J. Śliwickiego, 1931, nr 1; Morskie Oko: "Hallo, Malicka i Sawan nr 17; ; Z Teatru Nowego. "Rozkosz uczciwości". Sztuka w 3 aktach L. Pirandella. Przekład B. Gorczyńskiego. Reżyseria W. Biegańskiego, 1931, nr 20; Z Teatru Narodowego. "Piękne Polki". Komedia w 4 aktach S. Miłaszewskiego. Reżyseria J. Węgrzyna, 1931, nr 25; Z Teatru Małego, "Jaś z księżyca". Komedia w 3 aktach M. Acharda. Przekład W Perzyńskiego. Reżyseria A. Węgierki, 1931, nr 28; Z Teatru Polskiego. "Katarzyna". Komedia w 3 aktach A. Saviora. Przekład Z. Kleszczyńskiego. Reżyseria K. Borowskiego, 1931, nr 30; Z Teatru Letniego. "Noc sylwestrowa". Komedia karnawałowa w 3 aktach S. Krzywoszewskiego. Reżyseria E. Chaberskiego, 1931, nr 34; Quo Pro Quo: "Nos do góry", 1931, nr 36; Z Teatru Małego. "Koniec i początek". Komedia w 3 aktach M. Maszyńskiego. Reżyseria A. Węgierki, 1931, nr 50; Morskie Oko: "Sympatie Warszawy", Mignon: "Za zdrowie gości", 1931, nr 57; Z Teatru Ateneum. "Dom otwarty". Komedia w 3 aktach M. Bałuckiego. Reżyseria S. Perzanowskiej, 1931, nr 62; Z Teatru Polskiego. "Lekarz na bezdrożu". Sztuka w 5 aktach G.B. Shawa. Przekład F. Sobieniowskiego. Reżyseria K. Borowskiego, 1931, nr 65; Z Teatru Nowego. "Mam prawo odejść". Komedia w 3 aktach W.S. Maughama. Przekład i reżyseria R. Ordyńskiego, 1931, nr 69; Qui Pro Quo: "W murowanej piwnicy", 1931, nr 83; Z Teatru Polskiego. "Mąż z grzeczności". Krotochwila w 3 aktach A. Abrachamowicza i R. Ruszkowskiego. Reżyseria K. Borowskiego, 1931, nr 89; Z Teatru Narodowego. "Dzień jego powrotu". Sztuka w 3 aktach Z. Nałkowskiej. Reżyseria E. Chaberskiego, 1931, nr 102; Morskie Oko: "Podróż na księżyc", 1931, nr 105; Z Teatru Letniego. "Dobra wróżka". Komedia w 3 aktach F. Molnara. Przekład B. Gorczyńskiego. Reżyseria E. Chaberskiego, 1931, nr 109; Z Teatru Małego. "Droga do piekła". Komediofarsa w 3 aktach Z Kaweckiego. Reżyseria Z. Ziembińskiego, 1931, nr 113; Z Teatru Nowego. "Pod falami". Sztuka w 4 aktach J. A. Hertza. Reżyseria W. Biegańskiego, 1931, T. Nowy, "pod falami" J.A. Hertza, 1931, nr 116; Z Teatru Polskiego. "Król teatru". Komedia w 3 aktach G. S. Kaufmana. Przekład Z. Kleszczyńskiego. Reżyseria K. Borowskiego, 1931, nr 117; Quo Pro Quo: "czarno na białem", 1931, nr 119; Wesoły Wieczór: "To takie dobre, kiedy nie wolno", 1931, nr 120; Z Teatru Narodowego. "Przeprowadzka". Sztuka w 4 aktach K. H. Rostworowskiego. Reżyseria L. Solskiego, 1931, nr 129; Z Teatru Ateneum. "Europa". Dramat w 5 obrazach z prologiem i epilogiem J. Brauna. Reżyseria Z. Chmielewskiego, 1931, nr 130; Z Teatru Polskiego. "Marieta". Komedia muzyczna w 4 aktach S. Guitry'ego. Przekład i oprac. M. Hemara, 1931, nr 144; Teatr Letni: "dzieje salonu" K. Wroczyńskiego, 1931, nr 145; Qui Pro Quo: "Panie ministrze!", 1931, nr 147; Morskie Oko: Milion złotych", 1931, nr 150; Z Teatru Narodowego. "Raz. dwa, trzy!...". Komedia w 1 akcie F. Molnara. Przekład T. Kończyca, "Komedia o człowieku, który redagował "Gazetę Rolniczą" w 2 aktach wg M. Twaina. Reżyseria A. Zelwerowicza, 1931, nr 153; Z Teatru Ateneum. "Gołębie serce". Komedia w 3 aktach J. Galsworthy'ego. Reżyseria S. Jaracza, 1931, nr 156. Z Teatru Narodowego. "Lazurowe Wybrzeże". Komedia w 3 aktach A. Birabeau i J. Dolley'a. Przekład B. Gorczyńskiego. Reżyseria E. Chaberskiego, 1931, nr 180; Teatr Letni: "Hiszpańska mucha" Fr. Arnolda i E. Bacha, 1931, nr 183; Z Teatru Polskiego. "Ludzie z hotelu". Sztuka w 3 aktach V. Baum. Przekład S.R. Standego. Reżyseria K. Borowskiego, 1931, nr 185; Z Teatru Małego. "Roxy". Komedia w 3 aktach B. Connersa. Reżyseria A. Węgierki, 1931, nr 193; Morskie Oko: "Ale humorek jest", 1931, nr 199; Z Teatru Letniego. "Śledztwo". Sztuka w 5 aktach M. Alsberga i O. Hessego. Przekład J. Frühlinga. Reżyseria E. Chaberskiego, 1931, nr 211; Z Teatru Ateneum. "Człowiek z teką". Sztuka w 5 aktach A. Fajki. Przekład J. Brodzki. Reżyseria K. Adwentowicza, 1931, nr 213; Z Teatru Narodowego. "Jastrząb". Komedia w 3 aktach F. Croisseta. Przekład L. Chrzanowskiego, 1931, nr 218; Z teatrów warszawskich Dama Qui Pro Quo przeistacza się w teatr dramatu sensacyjnego i komedii muzycznej pod kier. L. Schillera [Mlelodram]; 1931, nr 268; Premera w Wesołym Oku: "A może do nas", 1931, nr 269; Teatr Ateneum: "Senat szaleńców" J. Korczaka, 1931, nr 270; Melodram: "Królowa Przedmieścia" wg Krumłowskiego, adapt. L. Schiller, 1931, nr 273; Teatr polski: "Oto kobieta" W.S. Manghama, przeł. F. Treter, 1931, nr 276; Teatr mały: "katastrofa" Mariusza Maszyńskiego, 1931, nr 277; Premiera w Morskim Oku: "Hallo, Ameryka", Mignon: "Książę z Marokko", 1931, nr 286; Wesołe Oko: "Bez paszportów i wiz", 1931, nr 295; teatr na Chłodnej: "Świerszcz za kominem" K. Dickensa, 1931, nr 297; Teatr Polski: "Romeo i Julia" Szekspira, przeł. J. Kasprowicz, 1931, nr 299; Teatr Ateneum: "Szkoła obłudy" J. Romainsa, przeł. J. Zawieyski, 1931, nr 301; Teatr Melodram: "Sprawa Dreyfusa" H.J. Rehfisha i W. Herzoga, przeł. J. Frühling, 1931, nr 309; Premiera w Bandzie: "Jajko Kolumba", 1931, nr 312; Teatr Nowy: "Sztuka" K. Leczyckiego, 1931, nr 314; Teatr Letni: "Kłopoty Bourrachona" L. Doilleta, przeł. B. Gorczyński, 1931, nr 316; Teatr Mały: "Dr Julia Szabo" Wł. Fodora, przeł. J.A. Hertz, 1931, nr 318; Wesołe Oko: "Rumba, rumba", 1931, nr 326; Teatr Wielki: "Wesele na Górnym Śląsku", 1931, nr 332; Teatr Narodowy: "Baltazar" Leopolda Marchanda, przeł. S. Szpotański, 1931, nr 335; Teatr Wielki: "Wieczór pieśni i poezji Legionów", 1931, nr 337; Teatr Polski: "Elżbieta królowa Anglii" F. Brücknera, przeł. M. Szyjkowski, 1931, nr 338; Teatr Ateneum: "Śmierć Dantona" G. Büchnera, adapt. A. Tołstoj i P. szczepolew, przeł. L. Belmont, 1931, nr 343; Morskie Oko: "Tęcza nad Warszawą", 1931, nr 346; Teatr Narodowy: "Drugie imię miłości" St. Miłaszewskiego, 1931, nr 350; Teatr Letni: "Omal nie noc poślubna" W. Ellisa, przeł. T. Drzewiecka, 1931, nr 351; Teatrzyk Banda: "A Banda śmieje się", 1931, nr 353; Teatr na Chłodnej: "Panna młoda z dachu" Midlletona, 1931, nr 354;
Z Teatru Narodowego. "Fortepian". Komedia w 3 aktach J. Szaniawskiego. Reżyseria E. Chaberskiego, 1932, nr 12;
Wesołe Oko: "Rok 1932", 1932, nr 1; Teatr Ateneum: A"Damy i huzary" A. Fredry, 1932, nr 15; Z Teatru Polskiego. "Virturi Militari" A. Czyżowskiego. Inscenizacja i reżyseria A Węgierki, 1932, nr 20; Z Teatru na Chłodnej. "Moralność Pani Dulskiej". Komedia w 3 aktach G. Zapolskiej. Reżyseria K. Buszyńskiego, 1932, nr 21; Z Teatru Małego. "Szczęście od jutra". Komedia w 3 aktach S. Kiedrzyńskiego. Reżyseria A. Zelwerowicza, 1932, nr 26; Morskie Oko: "Przez dziurke od klucza", 1931, nr 28; Z Teatru Nowego. "Święty płomień". Sztuka w 3 aktach W.S. Maughama. Reżyseria W. Biegańskiego, 1932, nr 44; Z Teatru Polskiego. "Defraudanci". Sztuka w 16 obrazach W. Katajewa. Przekład H. Pilichowskiej. Reżyseria A. Zelwerowicza, 1932, nr 45; Maska Zapolskiej. Przed premierą "Panny Maliczewskiej", 1932, nr 49; Z Teatru Ateneum. "Panna Maliczewska". Sztuka w 3 aktach G. Zapolskiej. Reżyseria S. Perzanowskiej, 1932, nr 50; Teatr Letni: "Wesoły wspólnik, 1932, nr 51; Wielki romantyk. Z okazji "Don Karlosa" 1932, nr 52; Z Teatru Narodowego. "Don Karlos". Poemat dramatyczny w 16 odsłonach F. Syllera. Przekład K. Iłłakowiczówny. Reżyseria E. Chaberskiego, 1932, nr 55; Qui Pro Quo: "Miłe złego początki", 1932, nr 56; Z Teatru Polskiego. "Ich synowa". Komedia w 3 aktach A. Grzymały-Siedleckiego. Reżyseria G. Buszyńskiego, 1932, nr 62; Z Instytutu Teatralnego Reduta. "Sprawa Moniki". Sztuka w 3 aktach M. Morozowicz-Szczepkowskiej, 1932, nr 75; Teatr na Żoliboru: "Dzień pażdziernikowy" J. Keisera, 1932, nr 77; Z Teatru Małego. "Po prostu truteń". Komedia w 3 aktach B. Winawera. Reżyseria A. Zelwerowicza, 1932, nr 80; Teatr Letni: "Bank Nemo", 1932, nr 92; Z Teatru Polskiego. "Pigmalion". Komedia w 3 aktach B.Shawa. Przekład F. Sobieniowskiego. Reżyseria A Węgierki, 1932, nr 94; Premiera w Qui Pro Quo: "Poczekajcie, poczekajcie", 1932, nr 96; Z Teatru Ateneum. "Car Lenin". Sztuka w 3 aktach z epilogiem F. Porche. Przekład J. Zawieyskiego. Inscenizacja i reżyseria Iwo Galla, 1932, nr 99; Z Teatru na Żoliborzu. "Komedie rybałtowskie". Widowisko oprac. przy współudziale L. Schillera, 1932, nr 105; Z Teatru Narodowego. "Sto dni". Dramat w 3 aktach wg scenariusza Benita Mussoliniego, napisał J. Farzano. Przekład B. Gorczyńskiego. Reżyseria L. Solskiego, 1932, nr 109; Z Teatru Małego. "Miłość panieńska". sztuka w 4 aktach M. Kuncewiczowej. Reżyseria A Węgierki, 1932, nr 127; Z Teatru na Żoliborzu. "Sobowtór". Tragikomedia w 3 aktach J. Morawskiej. Reżyseria J. Osterwy, 1932, nr 130; Z Teatru Letniego. "Życie jest skomplikowane". Komedia w 3 aktach S. Kiedrzyńskiego. Reżyseria W. Biegańskiego, 1932, nr 134; Z Teatru Narodowego. "Historia dwu serc". Sztuka w 3 aktach z prologiem i epilogiem E. Sheldona w przeróbce de Flersa i de Croisseta. Przekład K. Dunin-Markiewicza. Reżyseria E. Chaberskiego, 1932, nr 137; Z Teatru Ateneum. "Mam lat 26". Sztuka w 3 aktach I. Mihaly. Reżyseria S. Perzanowskiej, 1932, nr 140; Z Teatru Nowego. "Miłość pod mikroskopem". Komedia w 6 obrazach M. Jewreinowa. Przekład E. Świerczewskiego, 1932, nr 142; Z Teatru Małego. "Dzika pszczoła". Komedia w 3 aktach L. H. Morstina. Reżyseria A. Zelwerowicza, 1932, nr 150; Z Teatru Polskiego. "Zbyt prawdziwe żeby było dobre". Zbiór kazań scenicznych w 3 aktach B. Shawa. Przekład F. Sobieniowskiego. Reżyseria i inscenizacja A. Węgierki, 1932, nr 156; Z Teatru Ateneum. "Strach". sztuka w 4 aktach A. Afinogenowa. Przekład H. Pilichowskiej. Reżyseria Z. Chmielewskiego, 1932, nr 160; Z teatrzyku Banda: "Jaracz i Banda", 1932, nr 165; Z Teatru Letniego. "Adwokat w opałach". Komedia w 3 aktach G. Wakefielda. Przekład R. Drzewieckiej. Reżyseria W. Biegańskiego, 1932, nr 168; Z Teatru Narodowego. "Fanny". Komedia w 4 aktach M. Pagnola. Przekład B. Gorczyńskiego. Reżyseria E. Chaberskiego, 1932, nr 172; Z Teatrzyku Banda. "Murzyn warszawski". Komedia w 3 aktach A. Słonimskiego, 1932, nr 175; Z Teatru Banda. "Bunt w domu poprawczym". Sztuka w 3 aktach P. Lampla, 1932, nr 217; Z Teatru Letniego. "Ruleta". Komedia w 3 aktach W. Fodora. Przekład K. Wroczyńskiego. Reżyseria W. Biegańskiego, 1932, nr 223; Z Teatru Nowego. "Miłość już nie w modzie". Komedia w 3 aktach W. Stercka. Reżyseria J. Leszczyńskiego, 1932, nr 256; Z Teatru Nowego. "Mademoiselle". Komedia w 3 aktach J. Devala. Przekład J.A. Hertza. Reżyseria Z. Ziembińskiego, 1932, nr 268; Z Teatru Letniego. "Jak się zdobywa kobiety". Komedia w 4 aktach L. Verneuila. Przekład J. Brodzkiego,. Reżyseria J. Śliwińskiego, 1932, nr 270; Z Teatru Ateneum. "Czarne ghetto". Sztuka w 3 aktach E. O'Neilla. Przekład J. Chodeckiego. Reżyseria E. Wiercińskiego, 1932, nr 275; Z Teatru Polskiego. "Cyrano de Bergerac". Komedia bohaterska w 5 aktach E. Rostanda. Przekład M. Konopnickiej, W. Zagórskiego, W. Łaszczyńskiego. Reżyseria A Węgierki, 1932, nr 282; Z Teatru Narodowego. "Car Iwan Groźny". Tragedia w 5 aktach A. Tołstoja. Przekład S. Miłaszewskiego. Reżyseria K. Borowskiego, 1932, nr 284.
"Polska Zbrojna"
Teatr Narodowy. "Fryderyk Wielki". Sztuka w 5 aktach A. Nowaczyńskiego, Teatr Letni. "Codziennie o piątej". Krotochwila w 3 aktach M. Hennequina i P. Vebera, 1936, nr 7; Teatr Narodowy. "Niedobra miłość". Sztuka w 3 aktach Z. Nałkowskiej, 1936, nr 35; Teatr Kameralny. "Matura". Sztuka W. Fodora, Cyrulik Warszawski. "Mycie głowy", 1936, nr 43; Teatr Letni. "Raz się tylko żyje". Komedia S. Kiedrzyńskiego, 1936, nr 51; Teatr Polski. "Wieczór Trzech Króli" W. Szekspira, 1936, nr 53; Teatr Polski. Występy Komedii Francuskiej, 1936, nr 71; Teatr Mały. "Koko" M. Acharda. Teatr Ateneum. "Zamach" W.O. Somina. Cyrulik Warszawski. "Ogród rozkoszy", 1936, nr 91; Teatr Letni. "Pierwszy występ Jenny". Komedia W. Ellisa, 1936, nr 94; Teatr Narodowy. "Spadkobierca". Komedia A. Grzymały-Siedleckiego, 1936, nr 99; Teatr Polski. "Rodzina Massoubre". Sztuka J. Devala, 1936, nr 100; Instytut Reduty. " Pierścień wielkiej damy" C.K. Norwida, 1936, nr 1004; Teatr Narodowy. "Głupi Jakub". Komedia T. Rittnera, 1936, nr 147; Teatr Mały. "Ryk byłego lwa". Komedia B. Winawera, 1936, nr 264; Z Teatru Narodowego. "Śluby panieńskie" A. Fredry, 1936, nr 287; Teatr Mały. "Zwycięska płeć". Komedia M. Egana, 1936, nr 292; Z Teatru Polskiego. "Sułkowski". Tragedia w 5 aktach S. Żeromskiego, 1936, nr 333; Z Teatru Narodowego. "Cyganeria warszawska". sztuka w 4 aktach A. Nowaczyńskiego, 1936, nr 334; Z Teatru Letniego. "Żołnierz królowej Madagaskaru" S. Dobrzańskiego w przeróbce J. Tuwima, 1936, nr 339; Z Teatru Małego. "Lato w Nohant" J. Iwaszkiewicza, 1936, nr 343; Z Teatru Nowego. "Judyta" J. Giraudoux, 1936, nr 351; Z Teatru Polskiego. "Wesele Figara" Beaumarchais, 1937, nr 9; Z Teatru Ateneum. "Ludzie na krze". Komedia W. Wernera, 1937, nr 45; Z Teatru Letniego. "Jutro niedziela". Komedia H. Adlera i L. Pierutza, 1937, nr 75; Z Teatru Narodowego. "Horsztyński" J. Słowackiego, 1937, nr 103; Z Teatru Letniego. "Adam i Ewa". Farsa Z. Liebla, 1937, nr 122; Z Teatru Małego. "Freuda teoria snów". Komedia A. Cwojdzińskiego, 1937, nr 125; Z Teatru Narodowego. "Korsarz i lady" G. B. Shawa, 1937, nr 133; Z Teatru Nowego. "Wolna kobieta" A. Salacrou, 1937, nr 144; Z Teatru Letniego. "Król włóczęgów". Amerykańska komedia muzyczna, 1937, nr 160; Z Teatru Polskiego. "Cezar i człowiek". sztuka A. Nowaczyńskiego, 1937, nr 169; Z Teatru Narodowego. "Powrót Przełęckiego". Sztuka J. Zawieyskiego, 1937, nr 171; Z Teatru Ateneum. "Zazdrość i medycyna" M. Choromańskiego, 1937, nr 192; Z Teatru Polskiego. "Jadzia-wdowa". Krotochwila ze śpiewami i tańcami, 1937, nr 230; Z Teatru Narodowego. "Wilki w nocy". Komedia T. Rittnera, 1937, nr 262; Z Teatru Narodowego. "Ormianin z Beyrutu". Komedia A. Grzymały-Siedleckiego, 1937, nr 312; Z Teatru Polskiego. "Gałązka rozmarynu" Z. Nowakowskiego, 1937, nr 316; Z Teatru Nowego. "Skiz". Komedia G. Zapolskiej, 1937, nr 318; Z Teatru Małego. "Walący się dom" M. Morozowicz - Szczepkowskiej, 1937, nr 338; Z Teatru Nowego. "Ależ to nie na serio" L. Pirandella, 1938, nr 9; Z Teatru Narodowego. "Balladyna" J. Słowackiego, 1938, nr 35;
"Dziennik Literacki"
Chór w teatrze [rec. "Pan inspektor przyszedł" J.B. Pristleya], "1947, nr 6; Z teatrów warszawskich [rec. "Zaczarowanego koła" L.Rydla, "Żołnierza i bohatera" G.B.Shawa, "Cud św. Antoniego M. Maeterlincka, "Drzwi zamknięte" J.P. Sartre'a], 1947, nr 7; Krwawy księżyc, [ "Krwawe gody" G.Lorci w Państwowym Teatrze Placówka, 1948, nr 42; Kropla w wodospadzie,[ "Noce gniewu" A.Salacrou w Państwowym Teatrze Palcówka], 1948, nr 13; Wyspa dźwięków ( "Burza" Szekspira w PTP], 1948, nr 3; Kastylska katana, [ "Cyd" Corneilla w PTP],1948, nr 6; Demon komediowy, ["Pan Jowialski" A. Fredry w PTP], 1948, nr 47; Lazur i żółć, ["Fantazy" J. Słowackiego w PTP], 1948, nr 41; Dwie strony, ["Rozdroże miłości" J.Zawieyskiego w Teatrze Klasycznym w Warszawie], 1948, nr 16; "Wieczór" 1948, nr 90;
"Teatr"
Perła kaukaska. (Z powodu "Fantazego" w PTP), 1947, nr 6-7; Słowiki Słowackiego ["Maria Stuart" J. Słowackiego w Teatrze Wybrzeże w Gdyni], 1949, nr 5; Grona gniewu ["Krzyk jarzębiny" W. Kubackiego w Państwowym Teatrze Kameralnym w Warszawie], 1949, nr 4; Rosarium miłości, ["Pies ogrodnika" F. Lope de Vega, 1949, nr 2/3;
Inne czasopisma:
Z teatru Ateneum ["Senat szaleńców" J. Korczaka], "Express Poranny" 1924, nr 165;
Artykuły:
Z teatrów zagranicznych (o wybranych teatrach i zjawiskach teatralnych na Zachodzie), "Rzeczpospolita" 1925, nr 101, wyd. por.; Cykl Maski ( krótkie prezentacje sylwetek najwybitniejszych aktorów), "Comoedia" 1926, nr 3-5, 9; Teatr w Estonii, "Gazeta Polska" 1930, nr 39; Z teatru regionalnego. Teatr Skarżyńskiego, "Gazeta Polska" 1930, nr 53;Handel a świątynia sztuki, "Gazeta Polska" 1931, nr 92; Fuzja czy konfuzja? W odpowiedzi na broszurkę p. Szyfmana pt "Fuzja czy transfuzja", "Gazeta Polska" 1931, nr 137; Teatralna wieża Babel, "Gazeta Polska" 1931, nr 246; O Teatr żywy, "Polska Zbrojna" 1937, nr 4; Melpomena warszawska 1947/1948, "Twórczość", 1948, z.10; Teatr autentyzmu, [współczesny teatr radziecki a teatr Stanisławskiego], "Wolni Ludzie" 1948, nr 20; Oczami bajki, (Teatr kukiełek Obrazcowa), "Dziennik Polski" 1948, nr 320; Zwierciadło "komedii ludzkiej". (Myśli o Molierze u nas), "Dziennik Literacki" 1948, nr 23; Tradycje przez nowatorstwo. (Teatr Louisa Jouveta), "Teatr" 1948, nr 3-5; Goście z Francji, "Dziennik Literacki" 1948, nr 3;
Varia:
Na rocznicę Fredry [wiersz], "Cyrulik Warszawski" 1926, nr 8; Wspomnienie o Józefie Kotarbińskim, "Epoka" 1928, nr 294; Występy teatru łódzkiego, "Gazeta Polska" 1930, nr 179; 243; Występy tetru japońskiego w Teatrze Narodowym, "gazeta Polska" 1931, nr 41; Z Teatru Nowego. Nagroda literacka M. Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, "Polska Zbrojna" 1937, nr 110; Drzewo (W pierwszą rocznice śmierci Stefana Jaracza), "Dziennik Polski" 1946, nr 216; Ponad czasem (Na 70-lecie twórczości scenicznej Ludwika Solskiego), "Dziennik Polski" 1946, nr 11; "Studia" Stanisławy Wysockiej, (Zjazd koleżeński po 30 latach), "Dziennik Literacki" 1948, nr 8.
Bibliografia przedmiotowa:
Balicki S., Ocalić od zapomnienia, "Dziennik Polski" 1959, nr 74; Gomulicki J. W.; Na ubitej ziemi. O pojedynku Julina Wołoszynowskiego z Arnoldem Szyfmanem, "Pamiętnik Teatralny" 1984, z. 2; Natanson W. Co to za nieznajoma twórczość? w tenże, Hierarchie i sylwety, Warszawa 1985, s.; Nowakowski M., Pan Julian Wołoszynowski w: tenże, Karnawał i post, Warszawa 1999; Słownik biograficzny teatru polskiego, t.2, Warszawa 1994; Szczepkowska E., "Zegar mego życia zawsze sie późni...". O życiu i twórczości Juliana Wołoszynowskiego, Olsztyn 2008;
Oprac.: Dorota Fox

Pracownia

X
Nie jesteś zalogowany. Zaloguj się.
Trwa wyszukiwanie

Kafelki

Nakieruj na kafelki, aby zobaczyć ich opis.

Pracownia dostępna tylko na komputerach stacjonarnych.

Zasugeruj zmianę

x

Używamy plików cookies do celów technicznych i analitycznych. Akceptuję Więcej informacji