Feliks Rybicki
RYBICKI Feliks Bronisław (24 I 1899 Warszawa - 25 VIII 1978 Warszawa), dyrygent, kierownik muz. teatru. Był synem Józefa R. i Aleksandry z Borzysławskich, mężem Heleny z Pentherów (ślub 27 IX 1924 w Warszawie). Gry na fortepianie uczył się od ósmego roku życia. W 1916 ukończył w Warszawie Gimn. im. Górskiego i podjął studia na Wydz. Prawa Uniw. Warszawskiego. Wcześnie zaczął pracować w zawodzie muzyka; od 1915 prowadził chóry amat., od 1917 był nauczycielem muzyki. Od 1920 studiował w Konserwatorium Warsz. kompozycję i dyrygenturę (m.in. u E. Młynarskiego). W 1926 debiutował jako dyrygent w Filharmonii Warsz. (w 1937-39 był chórmistrzem). W 1927 opracował muz. spektakl J. Cierniaka wystawiany przeważnie w szkołach warsz. pod patronatem Związku T. Ludowych. Był dorywczo dyrygentem w T. Polskim w Warszawie; dyrygował prem. operetek: "Marietta" (1931), "Jim i Jill" (1931). Opracował muz. przedstawienie "Fieska" w insc. L. Schillera (warsz. T. Narodowy, 1937). Z Schillerem współpracował także przy przedstawieniach "Szkoda wąsów" i "Nędza uszczęśliwiona" (Warsztat Teatr. PIST, 1938). Dyrygował też przedstawieniami w t. łódzkich. Był cenionym dyrygentem radiowym, komponował dla orkiestr radiowych, pisał muzykę do filmów ("Księżna łowicka", "Profesor Wilczur", "Dziesięciu z Pawiaka", "Tajemnica panny Brinx"). Podczas okupacji niem. dyrygował w 1940 przedstawieniami opery "Jaś i Małgosia" w jawnym T. Miasta Warszawy. W sierpniu 1944 wywieziony do Niemiec, pracował jako robotnik w odlewni żelaza i stali. Po wojnie znalazł się w pol. obozie w Oberhausen, prowadził tam zespół artyst., który w lipcu i sierpniu 1945 dał dziewiętnaście występów, m.in. w ang. garnizonach. Po powrocie do kraju współpracował z warsz. rozgłośnią PR, m.in. komponował ilustracje muz. do słuchowisk teatralnych. Pracował też w T. Dzieci Warszawy (muzyka do przedstawienia "Pan Tom buduje dom", 1946) i w Kukłowym T. Młodego Widza Baj (opracowanie muz. "Sławy mistrza Twardowskiego", 1953). Z późniejszych przedstawień zrealizowanych z jego muzyką wymienić można: "Szkoda wąsów" (T. Dramatyczny, Warszawa, 1964 i T. Dramatyczny w Wałbrzychu, 1973) oraz "Mistrz Twardowski" (T. Ziemi Mazowieckiej, 1974). Jednocześnie zajmował się pedagogiką. W 1951-53 wykładał dyrygenturę w PWSM w Sopocie. Wiele komponował, szczególnie dla dzieci. Prowadził orkiestrę w lic. muz. w Warszawie. Przeszedł na emeryturę 1 I 1970.
Bibl: Almanach 1977/78; Błaszczyk: Dyrygenci; Hist. filmu, t. 2, 3; Łoza: Czy wiesz; SMP; M. Waszkiel: Dzieje teatru lalek w Polsce (do 1945 roku), Warszawa 1990; Ruch Muz. 1974 nr 9, 1979 nr 8; Życie Warsz. 1978 nr 204, 1985 nr 127; Akta, Związek Kompozytorów Pol.; Akta, ZUS Warszawa; Informacje rodziny.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
