Jan Nepomucen Miller
MILLER Jan Nepomucen (16 V 1890 Łódź - 29 IX 1977 Warszawa), kierownik literacki. Był synem Romualda M. i Florentyny z Matysków. Ukończył Szkołę Handlową Kupiectwa Łódź., maturę zdał w Petersburgu. Studiował w Petersburgu, Berlinie, na Sorbonie i na Uniw. Jagiell., gdzie uzyskał w 1923 doktorat filozofii. Z zawodu nauczyciel, był jednym z najgłośniejszych krytyków lit. w dwudziestoleciu, autorem książek i artykułów, które wywoływały kampanie polemiczne (np. "Zaraza w Grenadzie", Warszawa 1926). Współpracował również z czasopismami teatr. "Sztuka i Życie", "Teatr", w 1923-26 należał do komitetu red. "Sceny Polskiej", a w 1924 redagował "Przegląd Teatralny i Muzyczny". W 1932-39 był stałym recenzentem teatr, organu PPS "Robotnik". Współpracował także z t. robotniczymi TUR. Od 1937 był prezesem Oddziału Warsz. Związku Zaw. Literatów Pol., po wojnie do 1947 pełnił tę samą funkcję w ZLP; w 1946 był posłem do KRN, w 1947 dyr. departamentu literatury MKiS. W 1946 został również członkiem Rady Teatr, przy MKiS. Redagował miesięcznik "Teatr" w edycji krak. (1945) i warsz. (1946-47). Po zamknięciu pisma "Warszawa", które redagował wspólnie z M. Dąbrowską, ok. 1949 przeniósł się na Dolny Śląsk i pracował w T. Dolnośląskim w Jeleniej Górze, gdzie w 1952-57 był kier. lit.; nast. wrócił do Warszawy. Drukował artykuły na tematy teatr, w "Echu Teatralnym i Muzycznym", "Teatrze", "Dialogu"; w książce "Stanisław Ignacy Witkiewicz człowiek i twórca", Warszawa 1957 opublikował pracę "Teoria czystej formy w teatrze"; pisywał rec. w "Odrze", "Głosie Pracy", "Głosie Nauczycielskim".
Bibl.: Almanach 1977/78; Z. Nałkowska: Dzienniki t. 3, Warszawa 1980 (H. Kirchner); SWPP seria 1; Teatr 1977
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994 nr 25; Tyg. Powsz. 1977 nr 48; Więź 1977 nr 11; Programy, IS PAN.
